13 Ιουνίου 2021 17:15
Βίκυ Βολιώτη: «Όταν πήγα στην Αιθιοπία είχα πει ότι εγώ δεν θα γυρίσω αν δεν πάρω την Άννα, κι ας μείνω εκεί».
«Παρόλο που η μητρότητα δεν ήταν στα σχέδιά μου, έλεγα ότι αν ποτέ γίνει θέλω να υιοθετήσω ένα παιδί.
Ήταν αρκετή πολύπλοκη διαδικασία διότι την εποχή που κάναμε τα χαρτιά μας, η Αιθιοπία -η χώρα που θέλαμε- είχε αποφασίσει να κλείσει τα σύνορα και να μην συνεχίσει τις διακρατικές υιοθεσίες.
Οπότε ζήσαμε έναν πολύμηνο τρόμο ότι δεν θα τα καταφέρουμε. Μας πήρε 1,5 -2 χρόνια.
Κάποιες στιγμές έχασα τις ελπίδες μου. Είχα ήδη κατέβει στην Αιθιοπία και είχα γνωρίσει την Άννα όταν ήταν ενός μηνός και είχα αποφασίσει ότι θα την πάρω ακόμα κι αν χρειαστεί να μείνω εκεί για πάντα. Όταν κατέβηκα είχα πει ότι εγώ δεν θα γυρίσω αν δεν πάρω την Άννα, κι ας μείνω εκεί.
Πρώτη φορά με είδε να κλαίω η Άννα πολύ πρόσφατα με τον χαμό μιας φίλης και παραξενεύτηκε και έκανε τα πάντα για να σταματήσω.
Η κούραση είναι σύμφυτη με το να είσαι γονιός. Τα πρώτα δύο τρία χρόνια δεν είχα διαβάσει ούτε μία σελίδα από ένα βιβλίο. Τώρα όμως έχω αρχίσει να διαβάζω και η χαρά είναι πολύ μεγάλη. Και της το λέω και το σέβεται.
Με έχει δει μόνο στο θέατρο, δεν έχει αντιληφθεί ότι κάνω ταινίες και τηλεόραση. Της το είπαν οι συμμαθητές της στο σχολείο. Όταν με είδε στο θέατρο της φάνηκε αστείο, παράξενο αλλά όχι αρνητικά.
Κατάφερα να συνδυάσω το παιδί με τη δουλειά γιατί θα ήμουν πολύ δυστυχισμένη και νομίζω κανένα παιδί δεν αξίζει μια δυστυχισμένη μαμά»
