Kάννες: Πώς αξιολογούν οι κριτικοί τα φιλμ που ως τώρα τιμήθηκαν με Χρυσό Φοίνικα – το top 10 & η θέση του Θόδωρου Αγγελόπουλου

Eπιστροφή στις Κάννες και αυτή τη φορά για το… διά ταύτα, τις ταινίες της δηλαδή. 71 ταινίες που έχουν τιμηθεί ως σήμερα με τον Χρυσό Φοίνικα, ζητήθηκε από μια σειρά κριτικών να τις αξιολογήσουν. Την ίδια ώρα, όπως βλέπετε, ουρές στήνονται για να παρακολουθήσουν -όπου επιτρέπεται- τις ταινίες που προβάλλονται.

Γεγονός αποτελεί ότι όλες αυτές τις δεκαετίες, η Κρουαζέτ δεν λειτουργεί ακριβώς ως αντίποδας των Όσκαρ. Ωστόσο, πολλοί θεωρούν το λαμπερό σινέ-φεστιβάλ στη Νίκαια ανώτερο των Όσκαρ. Το παραπάνω με την έννοια πως στο πλαίσιό του προβάλλονται πιο «ψαγμένες» ταινίες. Σαφώς είναι το αντίστοιχο ευρωπαϊκό, όπως και να ‘χει, όμως, άλλο ο «θείος Όσκαρ», άλλο ο Χρυσός Φοίνικας.

Στο θέμα μας όμως και να σας πω εδώ ότι υπεύθυνο για την σημαίνουσα -όπως κι αν το δεις- αυτή αξιολόγηση των βραβευμένων με το κορυφαίο «τρόπαιο» των Καννών είναι το Indiewire, απ’ τα γνωστότερα, παγκοσμίου γκελ, σινέ-σάιτ.

TIP

Στη λίστα που παρουσιάζει, βλέπουμε την ταινία του Θόδωρου Αγγελόπουλου «Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα» στη θέση 33. Για την ταινία, ο Ντέιβιντ Έρλιχ γράφει:

«Ο Έλληνας δημιουργός Θόδωρος Αγγελόπουλος έπρεπε ήδη να είχε πάρει Χρυσό Φοίνικα πριν το 1998 που κέρδισε επικρατώντας σε ένα φτωχό διαγωνιστικό τμήμα που είχε ως καλύτερες στιγμές την «Τρύπα» του Τσάι Μινγκ Λιανκ, τους «Ηλίθιους» του Τρίερ και το «Velvet Goldmine» του Χέινς (ενώ εκτός διαγωνιστικού παίχτηκε μέχρι και ο «Γκοτζίλα» του Ρόλαντ Έμεριχ). Αν και το «Μια Αιωνιότητα και Μια Μέρα» δεν είναι ακριβώς ισάξιο των αριστουργημάτων που έκανε ο Αγγελόπουλος νωρίτερα, όπως ο «Θίασος» ή το «Μετέωρο Βήμα του Πελαργού», ο ποιητικός στοχασμός του σκηνοθέτη γύρω από το θάνατο παραμένει μια συγκινητική δουλειά ενός βαθυστόχαστου καλλιτέχνη. Μια κομψή περιπλάνηση ανάμεσα στην ομίχλη της μνήμης που συνοδεύεται από αξέχαστους συμβολισμούς πριν το τελικό πλάνο το οποίο διαχωρίζει την βαθειά, σημαντική αλήθεια από τις γλυκανάλατες ανοησίες.

Ο αείμνηστος Μπρούνο Γκανζ (ντουμπλαρισμένος στα ελληνικά) παίζει τον Αλέξανδρο, έναν συγγραφέα από τη Θεσσαλονίκη που πεθαίνει και οι τελευταίες του μέρες παίρνουν μια αναπάντεχη τροπή όταν μπλέκει με ένα νεαρό αγόρι από την Αλβανία που βρίσκεται λαθραία στη χώρα. Η εξέλιξη αυτή παρουσιάζεται με τον μελαγχολικό θρήνο ενός γέρου ανθρώπου που προσπαθεί να μετρήσει την αξία της ζωής του και το όλο ταξίδι κρατά αρκετά ως το τέλος, αποδεικνύοντας πως η αιωνιότητα και η μέρα διαρκούν πολύ. Αν και ο υπνοβατικός ρυθμός και οι πνευματικοί χρωματισμοί θυμίζουν τις τελευταίες δουλειές του Ταρκόφσκι, η ηθική υποχρέωση της πλοκής φέρνει στον νου το «Ικίρου» του Κουροσάβα, άλλη μια ιστορία με θέμα κάποιον που ψάχνει για νόημα τη στιγμή που αποχωρεί από τον μάταιο τούτο κόσμο. Αλλά όπως κάθε μεγάλο φιλμ αυτού του θέματος, το φιλμ του Αγγελόπουλου θα σας αφήσει να βρείτε το δικό σας».

Οι δέκα κορυφαίοι Χρυσοί Φοίνικες

10. «Κλέφτες Καταστημάτων» (2018)
9. «Padre Padrone» (1977)
8. «Οι Ομπρέλες του Χερβούργου» (1964)
7. «Pulp Fiction» (1994)
6. «Kagemusha» (1980)
5. «Αποκάλυψη Τώρα» (1979)
4. «Βιριδιάνα» (1961)
3. «La Dolce Vita» (1960)
2. «Ο Γατόπαρδος» (1963)
1. «Ο Ταξιτζής» (1976)

Ντονατέλλα Αδάμου