Κάθε γόνατο με αρθρίτιδα είναι μοναδικό και το ίδιο θα πρέπει να είναι και τα εργαλεία που συνοδεύουν την τοποθέτηση των εμφυτευμάτων για την ολική αρθροπλαστική.
Η ολική αρθροπλαστική γόνατος είναι μια επέμβαση αποκατάστασης της αρθριτικών και κατεστραμμένων επιφανειών του γόνατος με ειδικές προθέσεις, η οποία έχει σκοπό να απαλλάξει τον ασθενή από τον πόνο και την αναπηρία της αρθρίτιδας και να από καταστήσει τη λειτουργικότητα της άρθρωσης, επιτρέποντάς του να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του.
Η σωστή τοποθέτηση των εμφυτευμάτων της ολικής αρθροπλαστικής επηρεάζει τη λειτουργία της καθώς και τη διάρκειά της στον χρόνο. Η μέθοδος της εξατομικευμένης αρθροπλαστικής γόνατος έρχεται να δώσει λύση στο πρόβλημα της σωστής τοποθέτησης των προθέσεων του γόνατος, αφού μελέτες έχουν αναδείξει τον σημαντικό μόλο της σωστής τοποθέτησης για τη μετεγχειρητική πορεία του ασθενή.
Με την παραδοσιακή μέθοδο, η σωστή τοποθέτηση επιτυγχάνεται με εξωμυελικές ράβδους, καθώς και με υπολογισμό συγκεκριμένων γωνιών σε ανατομικές δομές, οι οποίες κάποιες φορές είναι δυσδιάκριτες.
Στην εξατομικευμένη ολική αρθροπλαστική, ο ασθενής υποβάλλεται σε ειδική αξονική τομογραφία τριών σημείων -ισχίου γόνατος και ποδοκνημικής. Με βάση ειδικό λογισμικό, ακολουθεί η τρισδιάστατη αναπαράσταση της άρθρωσης του ασθενή.
Εν συνεχεία κατασκευάζονται ειδικά εργαλεία κοπής, μοναδικά για τον κάθε ασθενή, τα οποία εφάπτονται τέλεια στην επιφάνεια των προπλασμάτων του γόνατος. Κατά τη διάρκεια του χειρουργείου, ο χειρουργός τοποθετεί τα εξατομικευμένα εργαλεία κοπής στον μηρό και στην κνήμη, πραγματοποιώντας τις προσχεδιασμένες οστεοτομίες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την πιστή ευθυγράμμιση των προθέσεων, βάσει του εξατομικευμένου προεγχειρητικού πλάνου. Έτσι, η ολική αρθροπλαστική εφαρμόζεται με εξατομικευμένο και προβλέψιμο για κάθε ασθενή τρόπο, λαμβάνοντας υπόψη τις μοναδικές ανατομικές ιδιαιτερότητές του.
Η προεγχειρητική αυτή μελέτη, σε συνδυασμό με τις τεχνικές ελάχιστης επεμβατικότητας, έχει ως αποτέλεσμα:
Την εξατομικευμένη για τον ασθενή βέλτιστη τοποθέτηση των προθέσεων, γεγονός που έχει άμεση επίπτωση στην κλινική αποκατάστασή του και την επιβίωση της άρθρωσης.
Τη μικρότερη κάκωση των μαλακών μορίων και ιστών, αφού δεν χρησιμοποιούνται ενδομυελικές ράβδοι για την ευθυγράμμιση των προθέσεων, γεγονός που μεταφράζεται σε μικρότερα μετεγχειρητικό πόνο και ταχύτερη επιστροφή του ασθενή στις καθημερινές του δραστηριότητες.
Σωτήριος Λέλες
Ορθοπεδικός Χειρουργός