Μαρτίκας-Ανδριώτου:Το τέλος του έρωτα!
Έρωτας τέλος! Το γυαλί ράγισε και δεν ξανακόλλησε ποτέ… Και ενώ ο Σπύρος Μαρτίκας και η Βρισηίδα Ανδριώτου εξάντλησαν όλες τις προσπάθειές τους να μείνουν μαζί και να ξεπεράσουν τα […]
25 Ιανουαρίου 2021 16:15
Ο αγαπημένος τραγουδιστής σε συνέντευξή του μίλησε για το αν τα παιδιά του θα ακολουθήσουν το επάγγελμα του ώστε να συνεχιστεί η παράδοση του ονόματος. Επίσης για τα χρήματα που έχουν περάσει από τα χέρια του και για τις δυσκολίες που έχει αντιμετωπίσει.
Τα μεγάλα μου παιδιά δεν έχουν πάρει την κλίση αυτή, δεν θέλουν να γίνουν τραγουδιστές, ασχολούνται με άλλα πράγματα. Του Στέλιου είναι μικρά ακόμα, όπως και η μικρή μου, που τώρα είναι 14 χρονών, δεν ξέρω ακόμα τι θα ακολουθήσει, θα δείξει. Τα μεγάλα μου παιδιά, σίγουρα δεν θα γίνουν τραγουδιστές, ασχολούνται με άλλα πράγματα.
Έχουμε να δουλέψουμε σχεδόν έναν χρόνο, έχουν ακυρωθεί συναυλίες, έχουν κλείσει μαγαζιά, η καθημερινότητα είναι παράξενη, έχουμε μάθει αλλιώς. Στεναχωριέμαι, γιατί όλα τα δεινά, τα έχει περάσει ο δικός μας κλάδος, μην κοιτάζουμε 5-10-20-30 τραγουδιστές, που είναι σε καλή κατάσταση. Υπάρχουν τραγουδιστές και τραγουδίστριες, σερβιτόροι, σε πολλές δουλειές, οι οποίοι πεινάνε, δεν έχουν μεροκάματο και τι δίνει το κράτος; Ψίχουλα…
Δεν είπαμε ότι πεινάμε, αλλά οπωσδήποτε κάνουμε αυτή τη δουλειά για να ζήσουμε, πόσο θ’ αντέξουμε; Τα έτοιμα κάποτε τελειώνουν, δεν είμαστε δισεκατομμυριούχοι.
Βέβαια… Βέβαια… Αυτά έχουν ξεχαστεί τώρα πια… Πάνε… Βοήθησα και τα παιδιά και τη μητέρα μου. Τα παιδιά, όταν “έφυγε” ο Στράτος ήταν μικρά, πριν 30 χρόνια, δεν τραγουδούσαν, ούτε ο Στέλιος, ούτε ο Διαμαντής… Τα πράγματα ήταν διαφορετικά, έπρεπε κάποιος να μπει μπροστά, δεν γινόταν αλλιώς.
Εντάξει, αυτά πέρασαν, τώρα τι κάνουμε…;
Δεν μπορείς να κάνεις κι αλλιώς, δεν γίνεται, δεν κάνεις κάποια πράγματα που έκανες, περιορίζει κάποια έξοδα. Εμένα μου αρέσει το σπίτι, κάθομαι και το απολαμβάνω περισσότερο. Υπάρχει μια κλεισούρα, με την έννοια της απαγόρευσης, που δεν μπορείς να πας να πιεις έναν καφέ, να πας να φας κάτι, αλλά είναι αναγκαίο κακό. Δεν γίνεται αλλιώς, πρέπει να γίνει, είπε στο Λοιπόν.