Αναμονή ή πρόκληση τοκετού και σε ποια εβδομάδα κύησης; ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΡΤΣΙΝΕΒΕΛΟΣ MD, PhD

Αναμονή ή πρόκληση τοκετού και σε ποια εβδομάδα κύησης;

Ως γνωστόν, η διάρκεια τους κύησης είναι 38 εβδομάδες (266 ημέρες) από τη σύλληψη-γονιμοποίηση. Αυτή αντιστοιχεί σε 40 εβδομάδες (280 ημέρες) από την τελευταία έμμηνο ρύση μέχρι την πιθανή ημερομηνία τοκετού, για εμμηνορρυσιακό κύκλο 28 ημερών.

Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι μόνο το 4% των γυναικών θα γεννήσει ακριβώς στην πιθανή ημερομηνία τοκετού, ενώ τουςλες οι κυήσεις αφήνονταν να εξελιχθούν απότουςες τους, το 10% θα υπερέβαινε ακόμα και την 42η εβδομάδα!

Βιβλιογραφικά, ως παράταση κύησης ορίζεται η κατάσταση, κατά την οποίαν η κύηση ξεπερνά τις 42 εβδομάδες.

Οι λόγοι ανησυχίας στην κύηση, που προχωρά μετά την πιθανή ημερομηνία τοκετού εστιάζονται στη γήρανση του πλακούντα, η οποία ξεκινά μερικές εβδομάδες νωρίτερα, αλλά επιταχύνεται μετά την 40η εβδομάδα. Από την άλλη μεριά, ένας πλακούντας, που δείχνει καλή λειτουργικότητα, ενώ η κύηση προχωρά, είναι δυνατό να οδηγήσει σε περαιτέρω ανάπτυξη ενός ήδη μεγάλου εμβρύου, το οποίο είναι πιθανό να γίνει υπέρβαρο-μακροσωμικό, γεγονός που θα καταστήσει τον τοκετό δύσκολο και με πιθανές επιπλοκές.

Η πρόκληση τοκετού χαρακτηρίζεται από την έναρξη του τοκετού με τεχνητά μέσα πριν την αυτόματη έναρξη αυτού. Ο όρος επιτάχυνση τοκετού αναφέρεται στην ενίσχυση των ωδίνων του τοκετού, που έχει ξεκινήσει αυτόματα, όταν τούτες κρίνονται αναποτελεσματικές για την εξέλιξή του.

Στόχος της πρόκλησης τοκετού είναι η κατάληξη σε κολπικό τοκετό με το μικρότερο δυνατό ποσοστό επιπλοκών για τη μητέρα και το έμβρυο-νεογνό.

Οι ενδείξεις για την πρόκληση τοκετού μπορεί να αφορούν τη μητέρα με πρωτεύουσες την υπερτασική νόσο και το διαβήτη κύησης, αλλά και το έμβρυο με προεξάρχουσες την ενδομήτρια καθυστέρηση της ανάπτυξης αυτού, το μειωμένο αμνιακό υγρό και την πρόωρη ρήξη των εμβρυικών υμένων. Πέραν όμως αυτών, το ιστορικό οξέος τοκετού, δηλαδή τοκετού που εξελίχθηκε σε χρονικό διάστημα μικρότερο των τριών ωρών, καθώς και η διαμονή της επιτόκου σε μεγάλη απόσταση από το μαιευτήριο αναφέρονται ως λόγοι πρόκλησης τοκετού.

Τις τελευταίες δεκαετίες παρατηρείται αύξηση του ποσοστού των κυήσεων, που οδηγούνται σε πρόκληση τοκετού με ένα περίπου 20-30% τελικά να καταλήγουν σε τοκετό με πρόκληση.

Οι λόγοι για αυτήν την αύξηση διακρίνονται σε ιατρικούς και μη ιατρικούς. Μεταξύ των τελευταίων αξίζει να αναφερθεί η πρόκληση τοκετού προς αποφυγή πιθανής αυτόματης έναρξης του τοκετού στο σπίτι με την ανησυχία, που το γεγονός αυτό δύναται να επιφέρει ή για κοινωνικούς λόγους, όπως την περίοδο, που θα βρίσκονται κοντά στην επίτοκο οι δικοί της. Παραδόξως δε, ως μη ιατρικός λόγος πρόκλησης τοκετού αναφέρεται βιβλιογραφικά ακόμα και η επιθυμία του ζευγαριού για πρόκληση τοκετού προς επιλογή του ζωδίου του τέκνου!

Ένας άλλος λόγος για πρόκληση τοκετού θα μπορούσε να είναι ο προγραμματισμός αυτού τις πρωινές ώρες λειτουργίας της κλινικής, ώστε να παρέχεται πλήρης κάλυψη από το μαιευτικό και λοιπό ιατρικό και παραϊατρικό προσωπικό σε περίπτωση, που αναμένονται επιπλοκές, καθώς και η αποφυγή της ολονύχτιας παρακολούθησης της επιτόκου με την αναπόφευκτη μείωση της εγρήγορσης, που δύναται να τη συνοδεύει.

Ως αναμένεται, η αποτυχία της πρόκλησης τοκετού είναι συνυφασμένη με την κατάληξη αυτού σε καισαρική τομή.

Τα αίτια της αποτυχίας της πρόκλησης τοκετού θα πρέπει να αναζητηθούν στην ανωριμότητα του τραχήλου της μήτρας, στην ατοκία, στην παχυσαρκία, στο σχετικά μεγάλο μέγεθος εμβρύου που σχετίζεται με την προχωρημένη ηλικία κύησης, στην ηλικία της επιτόκου, αλλά και στην υπομονή, που θα δείξει ο Μαιευτήρας-Γυναικολόγος!

Όλοι πάντως συμφωνούν ότι, έστω και αν τελικά η εκλεκτική πρόκληση τοκετού χωρίς ιατρική ένδειξη δεν έχει δυσάρεστες επιπτώσεις για τη μητέρα και το έμβρυο-νεογνό, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει αυτή να εφαρμόζεται πριν από τις 39 εβδομάδες κύησης.

Την τελευταία πενταετία ολοένα και περισσότερες μελέτες δεικνύουν ότι η πρόκληση τοκετού στις 39 εβδομάδες όχι μόνο δεν αυξάνει, αλλά ίσως και να ελαττώνει την πιθανότητα καισαρικής τομής!

Προς τούτο, σήμερα θεωρείται αποδεκτή η  συζήτηση με την επίτοκο και το ζευγάρι για την επιλογή της πρόκλησης τοκετού από τις 39 εβδομάδες κύησης και μετά, εφόσον το επιθυμούν

Και ενώ όταν συγκρίνεται ομάδα γυναικών, που μπαίνει σε πρόκληση τοκετού στις 39 εβδομάδες με ομάδα γυναικών της ίδιας ηλικίας κύησης, που βρίσκονται από μόνες τους σε τοκετό, τα ποσοστά καισαρικής τομής στην ομάδα της πρόκλησης φαίνονται διπλάσια, η μελέτη ομοειδούς πληθυσμού εγκύων γυναικών 39 εβδομάδων κύησης, που δεν είναι σε τοκετό, και τυχαία κάποιες από αυτές θα ακολουθήσουν πρόκληση τοκετού και κάποιες άλλες στάση αναμονής, δεικνύει ότι οι γυναίκες, που μπαίνουν σε πρόκληση τοκετού, έχουν μικρότερα ποσοστά αποτυχίας της πρόκλησης και ως εκ τούτου χαμηλότερα ποσοστά καισαρικής τομής!

Τα δεδομένα λοιπόν αλλάζουν σε όφελος των εγκύων γυναικών και η πρόκληση τοκετού βρίσκει τη θέση που της αρμόζει στη σύγχρονη Μαιευτική.

 

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΠΑΡΤΣΙΝΕΒΕΛΟΣ

MD, PhD

Μαιευτήρας-Γυναικολόγος Διδάκτωρ Πανεπιστημίου Αθηνών

Εξειδικευθείς στην Υποβοηθούμενη Αναπαραγωγή & Ελάχιστα Επεμβατική Χειρουργική

Επιστημονικός Συνεργάτης

Μονάδας Υποβοηθούμενης Αναπαραγωγής

Institute of Life ΙΑΣΩ

 

Ιατρείο

DR PARTSINEVELOS ΙΔΙΩΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ Ε.Ε.