5 Δεκεμβρίου 2019 19:58
Η αυξητική στήθους, μια από τις πιο διαδεδομένες αισθητικές επεμβάσεις, έχει μακρόχρονο ιστορικό δεδομένου ότι η πρώτη τοποθέτηση ενθέματος σιλικόνης έγινε το 1960. Η μεγάλη δημοσιότητα της επέμβασης και των πιθανών επιπλοκών, οδήγησε την επιστημονική κοινότητα σε συνεχή έρευνα και εγρήγορση, ώστε σήμερα να μπορούμε με ασφάλεια να πούμε ότι το ένθεμα σιλικόνης είναι το πλέον μελετημένο εμφυτεύσιμο υλικό που χρησιμοποιείται στη χειρουργική. Η ασφάλεια των ενθεμάτων μαστού είναι πια δεδομένη.
Το ένθεμα σιλικόνης μπορεί να τοποθετηθεί:
1) Από το κάτω όριο της θηλής. Η εγχειρητική τομή γίνεται στα όρια αλλαγής του χρώματος της θηλής ώστε η μετεγχειρητική ουλή να είναι δυσδιάκριτη. Το πλεονέκτημα αυτό κάνει προτιμότερη την επιλογή αυτή έστω και αν είναι δυσκολότερη τεχνική για το χειρουργό. Η πιθανότητα να χαθεί ή να τροποποιηθεί η αισθητικότητα της θηλής δεν εξαρτάται από τη θέση της τομής, αλλά από το μέγεθος του ενθέματος και τη διαφορετική ανατομία από γυναίκα σε γυναίκα, της θέσης του ανάλογου αισθητικού νεύρου. Όσο πιο μεγάλο είναι το ένθεμα και όσο πιο κεντρικά βγαίνει το νεύρο τόσο μεγαλύτερη είναι η πιθανότητα τραυματισμού του.
2) Από την υπομάστιο πτυχή. Είναι ευκολότερη η προσπέλαση για το χειρουργό, αλλά έχει το μειονέκτημα της πιθανότητας διαταραχής της υπομάστιας πτυχής και βέβαια της πάντα φανερής ουλής .
3) Πλησίον της μασχάλης. Μπορεί να είναι η καλύτερα κρυμμένη ουλή, όμως μπορεί να παρουσιάσει ρίκνωση και δυσμορφία κατά την ανάταση του χεριού. Οι «φοβερές» και «εκπληκτικές» τεχνικές, που συχνά προβάλλονται στο διαδίκτυο, με τοποθέτηση του ενθέματος από τον ομφαλό, ενδοσκοπικά, αφορά ενθέματα-σάκους, που φουσκώνουν στη συνέχεια με φυσιολογικό ορό. Το αισθητικό αποτέλεσμα της τεχνικής αυτής είναι απαράδεκτο, χωρίς φυσικότητα και συχνά ασύμμετρο.
Το ένθεμα τοποθετείται κάτω από τους μύες ή πάνω από αυτούς. Η επιλογή εξαρτάται από προεγχειρητική εικόνα και το μέγεθος του μαστού, τη ποιότητα του δέρματος και τη πιθανή πτώση. Σε μικρό στήθος με λεπτό υποδόριο λίπος το ένθεμα πρέπει να τοποθετείται κάτω από τους μύες , ώστε αυτοί να καλύπτουν το ένθεμα δίνοντας ένα πιο φυσικό σχήμα. Όταν υπάρχει πτώση ή αρκετό υποδόριο λίπος το ένθεμα είναι προτιμότερο να τοποθετείται πάνω από τους μύες ώστε αυτό στο μέλλον να ακολουθήσει τη φυσιολογική πτώση του στήθους. Τεχνικές, που προβάλλονται στο διαδίκτυο με βαρύγδουπους όρους όπως «Subfascial», αναφέρονται στη κλασσική τεχνική πάνω από τους μύες, που έτσι πάντα γίνεται αν σωστά κανείς είναι εκπαιδευμένος. Επίσης «half buried» αναφερόμενοι στη τεχνική κάτω από τους μύες, είναι η σωστή τεχνική.
Η άποψη ότι το ανατομικό (σχήμα σταγόνας) ένθεμα δίνει πιο φυσικό σχήμα δεν είναι πάντα σωστή και μερικές φορές η άκριτη και καθολική επιλογή ανατομικού ενθέματος δίνει αποτελέσματα. Η πιθανότητα διεύρυνσης της θήκης του ενθέματος είναι υπαρκτή και ο κίνδυνος να περιστραφεί το ένθεμα μεγάλος. Το αποτέλεσμα θα είναι ασυμμετρία και δυσμορφία των μαστών. Στο στρογγυλό ο κίνδυνός αυτός δεν υπάρχει. Μόνο ένα μικρό και ατροφικό στήθος έχει ένδειξη για ανατομικό. Η επιλογή ενθέματος με χαμηλό προφίλ και ευρεία βάση ή το αντίθετο αφορά τη κατασκευή του θώρακος αλλά και τη επιθυμία της ασθενούς.
Αν και η τεχνολογία των ενθεμάτων μείωσε τη πιθανότητα ανάπτυξης κάψας αυτή συνεχίζει να σχηματίζεται και αφορά αντίδραση του οργανισμού με δημιουργία σκληρής ουλής γύρω από το ένθεμα. Αιτίες μπορούν να θεωρηθούν, μια υποκλινική μικρολοίμωξη, η οργάνωση πιθανού αιματώματος, που δημιουργήθηκε κατά τη χειρουργική επέμβαση, η ποιότητα ενθέματος, αλλά και η αντίδραση του ίδιου του οργανισμού όπως παράδειγμα άλλοι κάνουν χηλοειδή και άλλοι όχι.
Συχνές αιτίες είναι η ποιότητα και η σκληρότητα του ενθέματος, αλλά και το λεπτό υποδόριο της ασθενούς. Το μαλακό ένθεμα δίνει φυσικότερη υφή και αφή στο μαστό αλλά έχει μεγάλες πιθανότητες δημιουργίας ρυτιδώσεων. Το σκληρό ένθεμα από την άλλη μεριά δεν εμφανίζει ρυτιδώσεις όμως είναι αφιλόξενο στους ιστούς με αποτέλεσμα διεύρυνση της θήκης και μετακίνηση.
Το αναφερόμενο ALCL, (αναπλαστικό μεγαλοκυτταρικό λέμφωμα) που δεν δείχνει μέχρι στιγμής να αποτελεί νόσος με επίπτωση μεγαλύτερη από το κοινό πληθυσμό, ερευνάται από την επιστημονική κοινότητα.
Αμέσως μετά την επέμβαση και για ένα μήνα δεν θα πρέπει να πιέζουμε ή να τραυματίσουμε το στήθος. Γυμναστική επίσης θα πρέπει να είναι περιορισμένη χωρίς να απαγορεύεται, ενώ κοινές δραστηριότητες επιτρέπονται από τη πρώτη μέρα κιόλας. Μετά το μήνα δεν χρειάζεται να προσέχει κανείς τίποτα περισσότερο από ότι και πριν την επέμβαση. Η εγκυμοσύνη επιτρέπεται και ο θηλασμός είναι φυσιολογικός. Η τακτική παρακολούθηση μετά την ηλικία των 35 ετών με μαστογραφίες θα γίνεται όπως και σε εκείνες που δεν έχουν υποστεί αύξηση. Αλλαγή ενθεμάτων μετά από κάποιο διάστημα δεν χρειάζεται πλέον στα ενθέματα τελευταίας τεχνολογίας, εκτός αν παρουσιαστεί κάποιο πρόβλημα στον καθιερωμένο έλεγχο, όπως ρήξη ή για αισθητικούς λόγους σε ρυτιδώσεις ρίκνωση κάψας.
