Ποιος έκανε 10 χρόνια να μιλήσει στον Κατσαρό λόγω… Μαρινέλλας

Ασύλληπτα όσα αποκαλύπτει ο Γιώργος Κατσαρός, ο διεθνής συνθέτης και βιρτουόζος του σαξόφωνου. Δεν μιλάει συχνά ο Κερκυραίος -και γουρλής, παρεμπιπτόντως, αλλά αυτό άπτεται… κορφιάτικων ιστοριών-, όταν όμως το αποφασίζει η γλώσσα του πάει ροδάνι.

Αυτή τη φορά, λοιπόν, μίλησε για το πώς ανέδειξε τον Γιάννη Πάριο, αλλά και για τη Μαρινέλλα. Και στην προκειμένη αποκαλύπτει μια πολύ ιδιαίτερη ιστορία, που, η αλήθεια είναι, δεν μας συνεπαίρνει. Καθόλου. Αντιθέτως, διαφαίνεται ότι ο φαλλοκρατισμός και το να θέλει ο άντρας η γυναίκα να είναι κάτω από αυτόν επικρατούσε τις προηγούμενες δεκαετίες. Δυστυχώς και τώρα, έστω και αν το φαινόμενο παρατηρείται σε μειωμένη έκταση, δεν έχει ελαχιστοποιηθεί.

 

Ο Πάριος

“Μια μέρα ήρθε ο Γιάννης Πάριος να μου φέρει στίχους. Τους είδα και του είπα ότι είναι πολύ ωραίοι αλλά επειδή συνεργαζόμουν με τον Πυθαγόρα να έρθει μια άλλη φορά. Πάει να φύγει και μόλις φτάνει στην πόρτα μου λέει: ‘Με συγχωρείτε μαέστρο, μια και ήρθα δεν με ακούτε κιόλας;’ Κάθομαι στο πιάνο, τον ακούω και του λέω ‘τώρα δεν φεύγεις.’ Τότε τα αλλάζαμε τα ονόματα αν δεν ήταν εύηχα. Τον ρωτήσαμε από πού είναι, είπε από την Πάρο κι επειδή υπήρχε Παριανός στα δημοτικά, και είπαμε Πάριος.”

Η Μαρινέλλα και -ναι- ο Καζαντζίδης

“Τον Καζαντζίδη και τη Μαρινέλλα τους είχα μαζί στο Θέατρο Παρκ και τραγουδούσαν. Εμένα μου άρεσε πολύ η Μαρινέλλα και λέω μια μέρα στον Καζαντζίδη ‘να την βάλω να τραγουδήσει μόνη της;’ Δεν την άφηνε ο Στέλιος Καζαντζίδης να τραγουδήσει μόνη της. Τη βάζω να τραγουδήσει και έγινε χαμός. Μετά από λίγο καιρό χώρισαν και με βρίσκει στη Σταδίου. Πέφτει στην αγκαλιά μου και αρχίζει και κλαίει. Μου λέει: ‘Χωρίσαμε και θέλω να με βοηθήσεις’. Μετά από μία εβδομάδα φεύγαμε για τη Ρωσία και την παίρνω μαζί μου. Ο Καζαντζίδης έκανε να μου μιλήσει 10 χρόνια επειδή τη βοήθησα. Θα γύρναγε πίσω, λέει”. Άκου να δεις τώρα.

 

TIP

Εδώ να σημειώσουμε ότι επί της ουσίας η “μεγάλη κυρία του πενταγράμμου” αναδείχθηκε αφότου χώρισε με τον Στέλιο Καζαντζίδη. Κι αν η αξία του ως καλλιτέχνης παραμένει αδιαφιλονίκητη, αυτές οι ιστορίες μάς ξενίζουν. Και ομολογουμένως δεν είναι η πρώτη φορά που ακούγεται αυτό το σενάριο. Δυστυχώς.

ΝΤΟΝ.Α.