13 Ιανουαρίου 2022 09:36
Γιώργος Μαυρίδης: «Πριν πάω στο νοσοκομείο είχε αρχίσει να βγαίνει αίμα από τους πνεύμονες».
«Όταν πάρεις την απόφαση ότι πρέπει να είσαι με έναν άνθρωπο γιατί τον αγαπάς και τον θέλεις για σύντροφό σου, λες ότι θα συνεχίσετε μαζί, στην πορεία έρχονται όλα τα υπόλοιπα (…) Δεν πίστευα απλά ποτέ ότι θα ζήσω με μια γυναίκα την υπόλοιπη ζωή μου».
«Η συγκατοίκηση, η συντροφικότητα και όλα αυτά ήρθαν στην πορεία της ζωής μου, όπου και μου το έβγαλε ο άνθρωπός μου και έτσι προχώρησα στην πρόταση. Όταν της έκανα την πρόταση γάμου νόμιζε πως η κάμερα έγραφε για τα γυρίσματα της εκπομπής, καλά πήγε όμως. Είμαστε μαζί 2,5 χρόνια».
«Το πέρασα λίγο δύσκολα, με ζόρισε πολύ όταν αρρώστησα. Έχει περάσει λίγο παραπάνω από ένας χρόνος. Πήρα μετά κιλά λόγω της κορτιζόνης, με ζόρισε πάρα πολύ. Κάθισα μία εβδομάδα στο νοσοκομείο, βγήκα, μετά ξαναμπήκα για δεύτερη φορά. Τη δεύτερη φορά μπήκα φασκιωμένος, μόνο τα μάτια φαίνονταν, για να μη με ξαναδούν, ξαναμαθευτεί και έχουμε πάλι… Όποιος αρρώσταινε τον έβριζαν, τότε ήταν πολύ της μόδας. Ήρθε το ασθενοφόρο και με πήρε γιατί είχα κάτι επιπλοκές».
«Έκανα 6 μήνες να σταθώ στα πόδια μου. Ήμουν στη ΜΑΦ. Ίσως να είναι η πρώτη φορά που θα μιλήσω για αυτό το κομμάτι. Η μοναδική συντροφιά σου είναι το κινητό που το έχεις και στο αθόρυβο. Δεν έχεις κάτι άλλο. Δεν φοβήθηκα, δεν ξέρω γιατί. Τα χρειάστηκα πολύ πριν από το νοσοκομείο όταν άρχισε να βγαίνει το αίμα από τους πνεύμονες. Ήταν δύσκολο γιατί ο απέναντι κύριος πέθανε, οι άλλοι δύο έγιναν καλά, άνω των 60».
«Ήταν 15 χρονών και τα τελευταία χρόνια βλέπαμε ότι είχε βαρύνει, δεν άκουγε και δεν έβλεπε καλά και για τον λόγο αυτό δεν ήθελα να την ταλαιπωρώ με φωτογραφίες και βίντεο για τα social media. Με πλήγωνε αυτό που έβλεπα, είχα προετοιμαστεί για την απώλειά της, αλλά όσο και να έχεις προετοιμαστείς δεν μπορείς να είσαι ήρεμος και να σου βγει η αντίδραση που θα ήθελες».
Η Μόλλυ μου έβγαλε ένα πρόβλημα στο αίμα. Είχε ένα καρκίνωμα στη χολή. Κάναμε κάποιες θεραπείες και πήγαινε καλύτερα. Κατάφερα να ξεκλέψω δύο μέρες για να κάνω μια δουλειά στο εξωτερικό. Ήμουν Φλωρεντία και Ρώμη. Και με παίρνει η Κρίστη και μου λέει ότι η Μόλλυ δεν αναπνέει καλά.
Με πήρε 11 το πρωί, 6 το απόγευμα ήμουν Θεσσαλονίκη και σε όλη τη διάρκεια του ταξιδιού έλεγα “σε παρακαλώ, κράτα να σε χαιρετήσω”. Έφυγα για δύο μέρες και δεν θα ήμουνα δίπλα της στην τελευταία της ανάσα. Πραγματικά νιώθω ότι με περίμενε.
Έκανα ό,τι θεραπεία υπήρχε, προσπάθησα να το εξαντλήσω, ό,τι δύναμη είχα ό,τι μπόρεσα έκανα. Στο τέλος δεν διορθωνόταν και αναγκαστικά όταν είδα ότι η μάχη ήταν άνιση για το ζώο, της κράτησα την πατούσα, την κοιμίσαμε, δίπλα της μέχρι την τελευταία στιγμή και οι τρεις φυσικά.
Θα μείνει για πάντα να τη θυμόμαστε. Η ζωή μετά είναι ανάλογα πώς το έχεις προετοιμάσει. Εγώ έχω υιοθετήσει την Τσίχλα. Έγιναν κολλητές. Η Τσίχλα την είχε τρελάνει, ήταν 2,5 μηνών κουτάβι. Από τότε που έφυγε η Μόλλυ έχω την Τσίχλα για παρηγοριά. Την Τσίχλα την έφερα να χαιρετήσει τη Μόλλυ λίγο πριν την “κοιμίσουμε”. Πέρασαν όλοι και τη χαιρέτησαν. Η Τσίχλα ήταν λίγο τρομαγμένη. Μέχρι να τη θάψω, η Τσίχλα δεν πλησίαζε. Όταν τελείωσα πήγε από πάνω και έψαχνε να τη βρει». Συμπλήρωσε βαθιά συγκινημένος ο Γιώργος Μαυρίδης.
https://www.youtube.com/watch?v=m90JOPddNn0
