16 Απριλίου 2021 20:15
«Η καθημερινότητά μου είναι απλή, λιτή, λακωνική», περιγράφει. Ενώ κάθεται στην αγαπημένη του γωνιά στον καναπέ και πίνει καφέ. «Ξυπνώ νωρίς, κάνω μια βουτιά στη θάλασσα, μια και τα τελευταία χρόνια έχω γίνει χειμερινός κολυμβητής, και στη συνέχεια πηγαίνω στο μοναστήρι.
Εκκλησιασμός, προσευχή, συγχώρεση, μετάνοια, ταπεινότητα. Μετά επιστρέφω στο σπίτι για να γευματίσω. Σήμερα το μενού έχει τραχανά και φύτρες. Έχει πλάκα γιατί ό,τι δεν έτρωγα μικρός το απολαμβάνω τώρα. Παιδί, δεν είχα χειρότερο από τον τραχανά».
«Ευελπιστώ στο μέλλον να περνώ όλο και περισσότερο χρόνο εκεί. Τριγυρνώ στα χωριά, συγχρωτίζομαι με τους ντόπιους. Η Κρήτη είναι οι ρίζες μου, το κέντρο μου, η ισορροπία μου, η έμπνευσή μου».
Και ο τίτλος που θα έδινε σε μια πιθανή βιογραφία του; Το σκέφτεται. «Θα έβαζες “Με λένε Γεώργιο;”» τον ρωτά ένας από τους στενούς του συνεργάτες. Τον ρωτώ γιατί τελευταία αποφάσισε να επαναφέρει το όνομα του από Γιώργος σε Γεώργιος: «Το φυσιολογικό», μου απαντά.
«Κακώς τόσα χρόνια κράτησα αλλαγμένο το όνομά μου. Γεώργιος σημαίνει γεωργός. Τα ονόματα έχουν μια δύναμη, κακώς τα κόβουμε. Όπως κόβουμε και αλλοιώνουμε πολλά πράγματα- τις λέξεις, για παράδειγμα, τις γράφουμε . Ουσιαστικά κόβουμε τη δύναμη μας. Η δύναμη βρίσκεται στα πιο απλά. Επαναφέρω το Γεώργιος, έτσι όπως βαφτίστηκα».
Τον ρωτώ τι ονειρεύεται για το μέλλον. «Ζω το παρόν, δεν σκέφτομαι τι θα κάνω σε δέκα χρόνια», μου απαντά. «Δος ημίν σήμερον και γενηθήτω το θέλημά Σου, όπως αναφέρεται και στο “Πάτερ ημών”».
