Γιώργος Παπαγεωργίου – Δανάη Μιχαλάκη: μαζί για πρώτη φορά στο θέατρο

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου σε συνέντευξη που παραχώρησε πρόσφατα, μίλησε για τη σχέση που έχει με την μητέρα του, Φιλαρέτη Κομνηνού. Ενώ περιμένει με ανυπομονησία την πρώτη του συνεργασία επί σκηνής με την σύζυγό του, Δανάη Μιχαλάκη

Ο Γιώργος Παπαγεωργίου έχει δοκιμαστεί στο πλευρό της μητέρας του τόσο υποκριτικά, όσο και σκηνοθετικά. Τώρα ετοιμάζεται να ανέβει στη θεατρική σκηνή μαζί με τη Δανάη Μιχαλάκη, στην παράσταση Αντιγόνη.

-Η μητέρα σου, Φιλαρέτη Κομνηνού, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην απόφασή σου να γίνεις ηθοποιός;

Ναι, αλλά ενδόμυχα και χωρίς ποτέ να με πιέσει. Δεν μου είπε να γίνω οπωσδήποτε ηθοποιός, γιατί δεν είναι ένα επάγγελμα που μπορεί να λειτουργήσει ως οικογενειακή παράδοση. Ούτε με πίεσε, ούτε με αποθάρρυνε, απλά λειτούργησε με ψυχραιμία.

-Ποια είναι η πιο ηχηρή συμβουλή που σου έχει δώσει η μητέρα σου;

Αυτό που έχει πει και μου λέει συχνά, είναι να πιστεύω στον εαυτό μου. Να μην έχω ανασφάλειες.

Εσύ ένιωσες ποτέ ανασφαλής μέσα σε αυτό το επάγγελμα;

Εννοείται και ειδικά όταν ξεκινούσα. Απλά κάποια στιγμή κι έχοντας καταφέρει πράγματα στη δουλειά σου, αποκτάς μία παραπάνω αυτοπεποίθηση. Αλλά πάντα η ανασφάλεια σε… περιμένει στην γωνία.

Στην παράσταση «Αντιγόνη» θα βρεθείς για πρώτη φορά επί σκηνής και με τη σύζυγό σου, Δανάη Μιχαλάκη. Πως αισθάνεσαι γι΄ αυτό;

Δεν αποτελεί πρόκληση. Ίσα ίσα που είναι πάρα πολύ γλυκό και χαίρομαι που για πρώτη φορά συνεργαζόμαστε. Και θα συνυπάρξουμε στην σκηνή και ειδικά σε ένα τόσο εμβληματικό έργο. Είναι μία ωραία συνθήκη που θα κάνουμε μαζί περιοδεία.

Έχει υπάρξει κάποιο δημοσίευμα που διάβασες στην προσωπική σου ζωή και σε θύμωσε πολύ;

Όχι, δεν έχει υπάρξει κάτι. Καμιά φορά μπορεί να διαβάσω κάτι που να με πικράνει. Αλλά νιώθω ότι υπάρχουν πιο σημαντικά θέματα στη ζωή, που αξίζει να μας απασχολούν. Και ταυτόχρονα, η ζωή είναι τόσο μικρή και εύθραυστη που δεν μπορώ να σπαταλάω την ενέργειά μου σε πράγματα τόσο μικρά.

Βίωσες ποτέ τον ρατσισμό του «είναι ο γιος της Φιλαρέτης Κομνηνού», μέσα στη δουλειά;

Όχι όχι, δεν θα το έλεγα. Ίσα ίσα που από την αρχή, η πρώτη δουλειά που έκανα βγαίνοντας από τη σχολή, ήταν σε ένα πολύ απαιτητικό έργο. Έπρεπε δύο άτομα να υποστηρίξουμε μία ολόκληρη παράσταση κι εκεί δεν μπορούσες να κοροϊδέψεις κάποιον. Ήσουν εσύ, σαν ηθοποιός. Εκεί έγινε ένα τεστ και είδε ο κόσμος τις δυνατότητές μου. Ποτέ δεν τέθηκε ζήτημα πάνω στη δουλειά ότι έχω βοηθηθεί λόγω της καριέρας της μητέρας μου. Οι πρώτες μου δουλειές ήταν και πολύ προσωπικές και μακριά από αυτές που έκανε η μητέρα μου, οπότε ήταν ξεκάθαρο ότι γράφω έναν δικό μου δρόμο.

Ο ρόλος του πατέρα υπάρχει σαν σκέψη στη ζωή σου;

Ναι, αλλά αυτό δεν πάει βάσει πλάνου. Δεν είναι κάτι που το έχουμε προγραμματίσει. Είναι κάτι που δεν αποκλείω. Είπε στο Εγώ.