Μαρτίκας-Ανδριώτου:Το τέλος του έρωτα!
Έρωτας τέλος! Το γυαλί ράγισε και δεν ξανακόλλησε ποτέ… Και ενώ ο Σπύρος Μαρτίκας και η Βρισηίδα Ανδριώτου εξάντλησαν όλες τις προσπάθειές τους να μείνουν μαζί και να ξεπεράσουν τα […]
Συντάκτης: Newsroom
30 Οκτωβρίου 2022 10:15
«Ήμουν πιωμένη, γι’ αυτό έκανα σεξ. Όταν σταμάτησα το ποτό σταμάτησα και το σεξ. Είχα 10 χρόνια κάνω», εξομολογήθηκε η Καίτη Φίνου.
Η ερωτική της επιθυμία ξύπνησε μετά από 10 χρόνια, όταν συνάντησε έναν άνδρα που της έκανε «κλικ» και ξύπνησε μέσα της αυτό το αίσθημα.
«Ανοίγω την πόρτα και βλέπω ένα τύπο, που δεν ήταν όμορφος, αλλά είχε αυτό το σεξαπίλ… Μετά από 10 χρόνια- 10 χρόνια μιλάμε- είπα “ώπα, έφτασε η ώρα!”. Ήμουν 40 και στα 50 μου, ξύπνησε αυτό», είπε χαρακτηριστικά η Καίτη Φίνου.
Πρόκειται για τη συμβολική κίνηση που έχει γίνει viral τις τελευταίες ημέρες στο διαδίκτυο, με χιλιάδες γυναίκες στον κόσμο να κόβουν τα μαλλιά τους, ως ένδειξη διαμαρτυρίας προς την ιρανική κυβέρνηση.
Αφορμή στάθηκε ο θάνατος της 22χρονης Μαχσά Αμινί, η οποία προσήχθη από την αστυνομία επειδή προεξείχαν μερικές τούφες από τα μαλλιά της, φορώντας “λάθος” τη χιτζάμπ κατά τις αρχές της χώρας.
Η ιστορία της κοπέλας έχει ευαισθητοποιήσει χιλιάδες γυναίκες, οι οποίες ως ένδειξη υποστήριξης, κόβουν τα μαλλιά τους.
Με τη σειρά της και η Καίτη Φίνου, δημοσίευσε ένα βίντεο στον προσωπικό της λογαριασμό στο Instagram, στο οποίο κόβει τα μαλλιά της με ένα ψαλίδι.
Στη λεζάντα της δημοσίευσής της έγραψε: «Γυναίκες ενωμένες».
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Η Καίτη Φίνου δεν τον ξεχνάει ποτέ και μάλιστα αρκετά συχνά μοιράζεται κοινές τους φωτογραφίες οι οποίες συνοδεύονται από συγκινητικά μηνύματα.
Έτσι και αυτή τη φορά δημοσίευσε μια ανάρτηση στην οποία είναι μεταμφιεσμένοι σε ηλικιωμένους και έγραψε:
«Συζητούσαμε για τα γεράματά μας….ήμουν 37 χρονών και πηγαίναμε Αυστραλία κι Ελλάδα περιοδεία.
Ένα από τα βράδια που μαζευόμασταν σ’ ένα δωμάτιό για να γελάσουμε, ήρθε η κουβέντα για τα γεράματά.
Σηκώθηκες ξαφνικά όρθιος, άρχισες να περπατάς σαν γριά κι έλεγες πως έτσι θα περπατούσα και θα μιλούσα όταν θα σε επισκεπτόμουν σπίτι σου στα 85.
Γελούσαμε όλοι με τις ιστορίες που λέγαμε πως θα θυμόμαστε….
Και…. δεν έγινε τίποτα απ’ όλα αυτά… εσύ έφυγες νωρίς και εγώ ζω τις χειρότερες χρονιές -όχι τις δικές μου- της ανθρωπότητας.
Δεν ξέρω αν “γλίτωσες” απ’ όλα αυτά τα δεινά.
Αυτό που γνωρίζω είναι πως ο κόσμος πονάει, πεινάει, πεθαίνει, αρρωσταίνει…. και φως για όμορφο μέλλον δεν βλέπω όσο κι αν είμαι αισιόδοξη στις δύσκολες καταστάσεις.
Αυτά για σήμερα Σταθάκο μου….
Θα “σου γραψω” κάποια στιγμή νεότερα, αν δεν έχω προλάβει να στα πω από κοντά….».