Κατερίνα Παναγοπούλου: To δύσκολο πρώτο δελτίο, η ερώτηση που τη φέρνει σε αμηχανία και οι ανασφάλειες

Το πρώτο δελτίο της θυμήθηκε η Κατερίνα Παναγοπούλου σε συνέντευξη που παραχώρησε και στην οποία αναφέρθηκε σε μία σειρά από ζητήματα.

Ήταν στη θητεία της Κατερίνας Παναγοπούλου στο Star και μάλιστα την ημέρα της φονικής πλημμύρας στη Μάνδρα.

«15 Νοεμβρίου 2017, 6 ώρα το απόγευμα. Ήταν η απόλυτη τρέλα εκείνη την ημέρα. Δεν είχαμε ακόμη συνειδητοποιήσει την έκταση της τραγωδίας, μετρούσαμε νεκρούς», περιέγραψε στο περιοδικό «ΟΚ!», στο οποίο παραχώρησε συνέντευξη.

«Είχα κάνει μόνο δύο δοκιμαστικά και ήταν προγραμματισμένο να βγω για το πρώτο μου δελτίο. Και ενώ κανονικά τα νοηματικά δελτία ήταν 5λεπτα, αυτό κράτησε 20 λεπτά, χωρίς autocue, γιατί όλα ήταν εν εξελίξει, με πολλές ζωντανές συνδέσεις, προσπαθώντας να καταγράψουμε μια ασύλληπτη τραγωδία με ψυχραιμία. Kαι ταυτόχρονα να ακούω τον πανζουρλισμό από το κοντρόλ στο ακουστικό μου, να πέφτουν οι συνδέσεις γιατί οι συνθήκες ήταν πολύ δύσκολες. Ίσως τελικά φάνηκε στην πράξη ότι μπορούσα να αντεπεξέλθω στον ρόλo», τόνισε η Παναγοπούλου.

Αισθάνθηκες κάποια στιγμή σε εκείνα τα 20 λεπτά ότι δεν θα τα καταφέρεις;

Είχα περάσει πολλές ώρες πριν στον αέρα και έτσι δεν υπήρχε τέτοια περίπτωση. Είχαν προηγηθεί πολλά χρόνια στο ρεπορτάζ, και μάλιστα σε δύσκολα θέματα στο υπουργείο Οικονομικών, εργασιακά και οικονομικά. Να θυμίσω ότι τότε κάναμε ολονύκτιες μεταδόσεις από τις συναντήσεις με την Τρόικα για συντάξεις και μισθούς. Για αυτό λέω ότι δεν μπορεί να είσαι παρουσιαστής ειδήσεων αν δεν έχεις περάσει από το ρεπορτάζ, δεν μπορεί να είσαι καλός εκ των πραγμάτων. Για να μπορέσεις να είσαι ο διαμεσολαβητής ανάμεσα στον ρεπόρτερ και το κοινό, πρέπει να έχεις περάσει και από τη θέση του ρεπόρτερ για να αναδείξεις καλύτερα τη δουλειά του.

Η τηλεόραση είναι αλυσίδα, αν ένας κρίκος δεν λειτουργεί σωστά, γκρεμίζεται όλο το οικοδόμημα. Θυμάμαι ότι όταν τελείωσε το πρώτο μου δελτίο, τα παιδιά στο στούντιο χειροκροτούσαν ενθαρρυντικά. Αλλά και στο τελευταίο μου δελτίο στο Star όπου είπα στην αποφώνηση «…και καλή αντάμωση», γιατί μία μέρα μετά πήγαινα στο Mega, η ομάδα στο στούντιο πάλι χειροκροτούσε και αγκαλιαζόμασταν.

Είχε γίνει το παράδοξο μέχρι και την τελευταία μέρα στις 31 Αυγούστου να λέω δελτία στο Star και την 1η Σεπτεμβρίου ξεκίνησα στο Μega. Έχω άριστες σχέσεις με τους συναδέλφους, κάτι που για εμένα ε ίναι κομβικό, είμαι άνθρωπος της ομάδας. Αυτό που λένε «στην τηλεόραση υπάρχουν ίντριγκες, κόντρες και αγκωνιές» είναι αληθέστατο. Αλλά εγώ αν δεν συμπαθώ κάποιον, θα το δείξω, άρα δεν θα έχουμε σχέσεις. Άμα σε συμπαθώ, θα σ’ το δείξω πάλι, στον υπερθετικό βαθμό. Γενικά είμαι άνθρωπος του υπερθετικού βαθμού, στις συμπάθειες στις αντιπάθειες, σε όλα.

Δεν είναι όμως έξυπνη στρατηγική επιβίωσης στον χώρο.

Αλήθεια είναι αυτό. Αλλά έχω όμως και γερές συμμαχίες γιατί αν σε συμπαθώ, το εισπράττεις με ένταση και θα με αγαπάς για πάντα. Είμαι άνθρωπος πολύ δοτικός, που τα δίνει όλα.

Έχεις πει και επιμένεις ότι ο παρουσιαστής του δελτίου δεν είναι αγγελιοφόρος ειδήσεων.

Ναι, γιατί θεωρώ ότι ένας παρουσιαστής πρέπει να έχει γωνίες, δεν μου αρέσει να είναι flat, να μεταφέρει απλά περιστατικά. Αντικειμενικότητα δεν σημαίνει ουδετερότητα. Λες με ειλικρίνεια τι πιστεύεις διότι είναι έντιμο και όχι να προσπαθείς να το περάσεις υπόγεια. Άλλωστε θεωρώ υποκριτικό να παριστάνει ένας δημοσιογράφος ότι δεν έχει άποψη. Δημοσιογράφοι είμαστε, δεν διαβάζουμε ρόλο, σαν να είμαστε στο θέατρο. Aν αρέσεις στον κόσμο, θα σε δει, αν δεν του αρέσεις, θα αλλάξει κανάλι. Για μένα το σημαντικό είναι να μην αλλοιώνεται το περιεχόμενο της είδησης.

Δηλαδή δεν θα προσπαθήσω να διαμορφώσω την είδηση με βάση την άποψή μου, ούτε θα αποκρύψω ειδήσεις. Από την άλλη, όμως, προσπαθώ να περάσω την άποψή μου και το κάνω συνειδητά σε υποθέσεις bullying. Όταν γράφω την πάσα της είδησης για μια υπόθεση bullying –παρενθετικά να πω ότι υπάρχει εσφαλμένα η αντίληψη ότι ο παρουσιαστής εκφωνεί μόνο τις ειδήσεις, ενώ η αλήθεια είναι ότι ο ίδιος γράφει όλα όσα λέει–, εκεί λοιπόν η διατύπωσή μου είναι στο όριο της δημοσιογραφικής εκφοράς λόγου. Δηλαδή θα πω μια πιο ακραία έκφραση, για παράδειγμα, «κτηνώδης πράξη», γιατί θεωρώ ότι το bullying είναι μια αισχρότητα που πρέπει να καταδικάζεται με ένταση.

Tο Mega φαίνεται ότι στηρίζει και έχει επενδύσει στις ανκοργούμαν όλες τις ημέρες της εβδομάδας.

Ναι, το Mega στηρίζει τις γυναίκες. Και στο κεντρικό δελτίο που είναι χωρισμένο στα δύο, Δευτέρα με Πέμπτη και Παρασκευή με Κυριακή και στα μεσημεριανά και στα νοηματικά. Μόνο ένας άντρας συνάδελφος υπάρχει στα δελτία του Mega. Εκφράζεται εμπιστοσύνη από τη διοίκηση στις γυναίκες, κάτι που άλλωστε έχει βγει σε καλό.

Ένας αριστερόχειρας, διάβασα, έχει περισσότερες πιθανότητες να μεθύσει ευκολότερα από κάποιον δεξιόχειρα, καθώς το δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου που χρησιμοποιεί ο αριστερόχειρας για κάποιον λόγο δεν αντέχει το αλκοόλ.

Σωστά, ζαλίζομαι πολύ εύκολα όταν πίνω αλκοόλ, με δυο ποτηράκια αρχίζω και τραγουδάω. Αλλά δεν πίνω, δεν καπνίζω, πρόσφατα άρχισα και γυμναστήριο. Μικρή έκανα ενόργανη, ρυθμική και τένις αλλά για άπειρα χρόνια τα είχα εγκαταλείψει και δεν έκανα τίποτα. Παρασύρθηκα πέρσι από έναν δικό μου άνθρωπο που έκανε κι εκείνος γυμναστική και ξεκίνησα στην αρχή pilates, αλλά το εγκατέλειψα γιατί είναι πολύ ήπιο για τα γούστα μου και κάνω με μεγάλη θέρμη TRX και cross training.

Τρως όμως και πάρα πολύ, μαθαίνω.

Τρώω και δεν παχαίνω. Πολύ. Και τσατίζω τους φίλους μου. Τρώω junk food, μπέργκερ, χοτ ντογκ, κλαμπ σάντουιτς, τσακίζω ό,τι έχει σοκολάτα. Η πλάκα που μου κάνουν στο κανάλι, επειδή έχω γλυκά πάνω στο γραφείο, είναι να με ρωτάνε «ξεκίνησες διατροφή;». Ευτυχώς έχω πολύ καλό μεταβολισμό.

Συνεχίζω για τους αριστερόχειρες ότι ο εγκέφαλός σας μπορεί να δώσει ταυτόχρονα την προσοχή του σε πολλά πράγματα, κάτι που δυσκολεύει τους δεξιόχειρες. Όμως ο εγκέφαλός σας δεν αναπαύεται τόσο εύκολα όσο ενός δεξιόχειρα και πολλοί αριστερόχειρες υποφέρουν από αϋπνίες.

Είναι όλα όσα είπες σωστά, νιώθω ότι με περιγράφεις. Έχω έναν εγκέφαλο που δεν αναπαύεται εύκολα. Κάτι με τρώει συνέχεια μέσα μου, είμαι σε υπερδιέγερση. Δεν μπορώ να πω ότι έχω περάσει περιόδους στη ζωή μου που να είμαι σε απόλυτη ηρεμία. Ακόμη κι όταν όλα πάνε καλά, ψάχνω το επόμενο. Ίσως κάποιες φορές είναι βασανιστικό. Έχω το ανικανοποίητο μέσα μου, να ένα από τα ελαττώματά μου.

«Με ελκύουν οι άντρες με πολύ έντονη προσωπικότητα» έχεις πει.

Ναι, μου αρέσει ο άνθρωπός μου να πατάει γερά στα πόδια του ώστε να μπορώ να αφεθώ. Επειδή ώρες ώρες βγάζω ανασφάλειες, θέλω να με κάνει να νιώσω σιγουριά και ασφάλεια, αυτοί είναι οι δύο παράγοντες που με κάνουν να αφεθώ. Και βέβαια η άνευ όρων αγάπη, δεν κρατάω αστερίσκους στις σχέσεις μου. Αφήνομαι ολοκληρωτικά και θέλω όλο αυτό να είναι αμφίδρομο.

Ποια ερώτηση σου προκαλεί αμηχανία να απαντήσεις;

Για την προσωπική μου ζωή. Δεν μου αρέσει να περιγράφεται η ζωή μου σε τίτλους και να μετριέται μετά σε «κλικ». Νιώθω άβολα. Ταυτόχρονα πιστεύω ότι δεν ενδιαφέρει τον κόσμο τι κάνει ο παρουσιαστής ενός δελτίου όταν σβήνουν τα φώτα.

«Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ερωτική ευτυχία όταν διαφημίζεται» έχεις πει.

Έτσι πιστεύω. Έχω την αίσθηση ότι όσο περισσότερα φίλτρα χαράς βάζεις στη δημόσια εικόνα, τόσα τα ψεγάδια που προσπαθείς να κρύψεις. Το βλέπω στον εαυτό μου. Τις περιόδους που είμαι πολύ χαρούμενη δεν θέλω να μιλάω καθόλου για την προσωπική μου ζωή. Θέλω να την προφυλάξω, δεν έχω λόγο να τη διαφημίσω. Βέβαια αυτό έχει να κάνει και με το πώς νιώθει ο καθένας, είναι υποκειμενικό. Επίσης δεν είμαι τραγουδίστρια, ας πούμε, ή ηθοποιός.

Ο τηλεθεατής έχει κατατάξει τον παρουσιαστή ενός δελτίου, που αναγκαστικά μεταφέρει δυσάρεστα γεγονότα, σε μια άλλη κατηγορία. Και όταν του διαφημίζεις τη χαρά σου, ίσως είναι και λίγο ενοχλητικό κατά τη γνώμη μου. Δεν θέλω να αναπαράγω αυτό το καταπιεστικό πρότυπο της τελειότητας και της ιλουστρασιόν ευτυχίας. Επίσης, αν διαφημίζεις τη χαρά σου, μετά θα πρέπει να είσαι προετοιμασμένος ότι δεν θα υπάρξει ιδιωτικότητα ούτε στη θλίψη. Η επίκληση της ιδιωτικότητας συνοδεύεται από την υπενθύμιση παρελθοντικής αυτοπροβολής. Δεν μπορεί να γίνεται à la carte. Όταν ανοίγεις την πόρτα της ζωής σου, μετά δυστυχώς δεν έχει τέλος, δεν μπορείς να την κλείσεις.

Όταν την ανοίγεις εν γνώσει σου όμως.

Ακριβώς. Γιατί υπάρχει και το να σηκώσει κάποιος ένα κινητό και να σε βγάλει με τον άνθρωπό σου, όχι απαραίτητα παπαράτσι, αλλά και κάποιος που σε πετυχαίνει τυχαία. Συμβαίνει, αλλά δεν γίνεται να κλειστείς στο σπίτι σου και να μην κάνεις τίποτα. Προσπαθώ να πηγαίνω σε μέρη που δεν θα συμβεί, αλλά δεν μπορείς πάντα να το ελέγξεις. Με ενοχλεί όμως πολύ όταν συμβαίνει.

Πηγή: «ΟΚ!»