Κλέλια Ρένεση: Στην Γαύδο μαζί με την κόρη της

Συντάκτης: Newsroom

10 Αυγούστου 2022 13:06

Κλέλια Ρένεση: «Δεν ήθελα να κάνω παιδιά»

Η Κλέλια Ρένεση απολαμβάνει τις καλοκαιρινές της διακοπές μακριά από την χλιδή και την άνεση των πεντάστερων ξενοδοχείων κάνοντας camping στο αγαπημένο της νησί την Γαύδο μαζί με την κόρη της

Σε πρόσφατη ανάρτηση της στο προσωπικό της λογαριασμό στο instagram έγραψε ανεβάζοντας μία φωτογραφία με την κόρη της

«Σε πείσμα των καιρών κ των σκονισμένων μυαλών, θα σε παίρνω μαζί μου στις άγριες ομορφιές της καρδιάς την γης ετούτης, να σου γνωρίσω πως ζουν οι ξεχασμένες ψυχές απ’ τον χρόνο και τη σοφία της θάλασσας κ των αρχαίων δασών.

Αυτά θα σου δείχνουν πάντα τον δρόμο, ακόμα κι όταν εγώ θα πετώ ψηλά! Πέτα Κοραλιώ μου ψηλά, πάνω απ’ τα πρέπει και τα μη! Γενναία όπως αρμόζει στις ψυχές μας!»

Η ηθοποιός είχε καταγγείλει δήμαρχο της Γαύδου πώς διέκοψε την παροχή νερού στους κατασκηνωτές που βρίσκονται στις πανέμορφες παραλίες του νησιού μέσα από τον προσωπικό της λογαριασμό στα social media.

“Είναι 8 Αυγούστου στο νησί της Γαύδου και κλιμάκιο του Δήμου Γαύδου θεώρησε σωστό να έρθει να κλείσει και την δεύτερη βρύση νερού που υπήρχε για τους κατασκηνωτές του Σαρακήνικου (μη φανταστείτε πολυτέλειες, ένα βρυσάκι να ξεπλένεις τα παιδιά από τα αλάτια). Όταν τους ρώτησα γιατί το κάνουν αυτό στη μέση του Αυγούστου κι ενώ όλοι έχουμε στηριχθεί σ’ αυτό το βρυσάκι και φέρνουμε τα παιδιά μας εδώ, αυτοί μου απάντησαν πως η Γαύδος δεν έχει νερό και δεν μπορεί να προσφέρει δωρεάν νερό στους κατασκηνωτές», έγραψε αρχικά η Κλέλια Ρένεση και πρόσθεσε:

Όταν τους είπα, με χαρά να πληρώσω και να ενισχύσω κι εγώ μια κατάσταση (ούσα νησιώτισσα ξέρω τι πάει να πει έλλειψη νερού), που είναι η ντουζιέρα, μου υπέδειξαν μια ένα χιλιόμετρο μακριά!!!

Όταν τους είπα πως τα παιδιά δεν μπορούν να περπατάνε τόση ώρα μέσα στο λιοπύρι του Λιβυκού για να ξεπλύνουν το σωματάκι τους, μου απάντησαν πως θα φτιάξουν κι εδώ ντουζιέρες με κέρματα. Πότε; Ρώτησα! ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ μου απάντησαν. Πώς γίνεται ν’ αγαπάς και να στηρίζεις έναν τόπο, και να σ’ αφήνουν τόσο εκτεθειμένο…”