Κώστας Φαλελάκης: «Μετά τον θάνατο του Μηνά Χατζησάββα σκέφτηκα να αυτοκτονήσω»!

Συγκλονίζει ο Κώστας Φαλελάκης, ο οποίος αποκάλυψε ότι σκέφτηκε ακόμη και την αυτοκτονία μετά την απώλεια του συντρόφου του, Μηνά Χατζησάββα!

Ο ηθοποιός Κώστας Φαλελάκης ήταν καλεσμένος στην εκπομπή «Super Κατερίνα» και μίλησε για τις μαύρες σκέψεις που έκανε όταν έχασε τον Μηνά Χατζησάββα.

«Η καραντίνα ήταν το δεύτερο διαλυτικό σημείο της ζωής μου. Το ένα είναι ο θάνατος του Μηνά και το δεύτερο αυτή η διετία.

Απομονώθηκα λίγο μετά από αυτήν την απώλεια, δεν έβγαινα, δεν μου ήταν ευχάριστο.

Είχα σκεφτεί αρκετά την αυτοκτονία. Με αγκάλιασε τόσο πολύς κόσμος και μου έδωσε μια δύναμη αυτό, που επιστρέφοντας στο σπίτι, ντράπηκα που είχα σκεφτεί έτσι.

Έφτασα σε σημείο να το οργανώσω στο μυαλό μου το πως θα γίνει και που θα γίνει» ανέφερε ο Φαλελάκης.

Και πρόσθεσε: «Όταν μετά το θάνατό του δεν μπορούσα να πάρω τη σορό του ήταν αυτό που ξεχείλισε το ποτήρι. Δυστυχώς δεν προλάβαμε το σύμφωνο συμβίωσης.

Ήταν οι ημέρες που ψηφιζόταν το σύμφωνο για τα ομόφυλα ζευγάρια, ήμουν στη βουλή και το χάρηκε ο Μηνάς.

Δεν είχα ποτέ σκοπό να μιλήσω δημόσια αλλά αυτό που έγινε μετά το θάνατό του με ξεπέρασε και είπα ‘όχι, δεν θα είμαστε οι ποντικοί της κοινωνίας’».

Στη συνέχεια, ανέφερε: «Η σχέση μας ήταν κοσμογονική, δεν την επηρέασε τίποτε. Όσα έζησα εγώ μετά ήταν δύσκολα, έπρεπε να πληρώσω φόρο κληρονομιάς, όχι συγγενή πρώτου βαθμού.

Θα ήθελα να έχω αποκτήσει παιδί αλλά ο Μηνάς δεν ήθελε και το σεβάστηκα».

Σε άλλο σημείο, σχολίασε το κίνημα MeToo λέγοντας: «Κατάγομαι από θεατρική γενιά, όπου η αλαζονεία και η αγένεια ήταν προϋποθέσεις δημιουργίας. Το #metoo βοήθησε πολύ.

Μπορεί και μιλάει κανείς και να λέει τη γνώμη του. Εμείς υπομέναμε τέτοιες συμπεριφορές και μας άρεσε κιόλας γιατί δεν ξέραμε ότι υπάρχει κάτι άλλο.

Ότι υπάρχει ελευθερία. Όταν ξεκίνησα στο θέατρο τέτοιες συμπεριφορές συνάντησα. Νομίζαμε ότι αυτό ήταν το κανονικό».

Τέλος, για την αποφυλάκιση του Πέτρου Φιλιππίδη και του Δημήτρη Λιγνάδη υπογράμμισε: «Αυτό που με προβλημάτισε ήταν ότι κατά την διάρκεια της δίκης υπήρξε διασυρμός και η διαπόμπευση των μαρτύρων, των κατηγόρων από την υπεράσπιση.

Ενδεχομένως κάποιες φωνές που ήθελαν να ακουστούν να σωπάσουν».