Λάμπης Λιβιεράτος: «Με καταδιώκει το ότι μπήκα στο ψυχιατρείο. Δεν θέλω να νομίζουν τα παιδιά μου ότι είμαι τρελός»

11 Απριλίου 2021 14:30

Λάμπης Λιβιεράτος: «Με καταδιώκει το ότι μπήκα στο ψυχιατρείο. Δεν θέλω να νομίζουν τα παιδιά μου ότι είμαι τρελός»

Τον Λάμπη Λιβιεράτο υποδέχτηκε η Νάνσυ Ζαμπέτογλου και ο Θανάσης Αναγνωστόπουλος στην εκπομπή Dot.

Μία άκρως ενδιαφέρουσα συνέντευξη με τον τραγουδιστή να μιλά ανοιχτά για τη μάχη που έδωσε με την κατάθλιψη αλλά και τον εγκλεισμό του σε ψυχιατρικό ίδρυμα.

Άδραξε την ευκαιρία να ξεκαθαρίσει το τοπίο με γνώμονα αποκλειστικά τα παιδιά του και την προστασία τους μπροστά στο τι διαβάζουν για εκείνον στο διαδίκτυο.

Η κοινωνία είναι σκληρή και το άσχημο πρόσωπό της το είδε κι εκείνος.

Οι ταμπέλες συγκεκριμένες που του έχουν «κολλήσει» αλλά δεν πτοείται γιατί μέσω της διαδικασίας που υποβλήθηκε κατάφερε σήμερα να πατά γερά στα πόδια του.

«Με καταδιώκει το γεγονός ότι μπήκα στο ψυχιατρείο αλλά επειδή έχω και παιδιά κι όταν γκουγκλάρει κανείς το όνομά μου βγάζει “Λιβιεράτος – ψυχιατρείο”, δεν θέλω να νομίζουν ότι ο πατέρας τους είναι τρελός».

«Στο καρναβάλι στην Κύπρο κάποιος ντύθηκε τρελός κι έγραψε πάνω του “Λιβιεράτος”».

«Υπάρχει αυτό το τεράστιο λάθος της κοινωνίας ότι υπάρχει η σύνδεση του ψυχιατρείο με τους τρελούς γιατί αποτρέπει ανθρώπους με προβλήματα να ζητούν βοήθεια.

Με τη σωστή βοήθεια ξεπερνάς το πρόβλημα και βγαίνεις πιο δυνατός».

Η κατάθλιψη του χτύπησε την πόρτα μετά από αρκετές άσχημες συγκυρίες που έτυχαν στον διάβα του.

Στην προσπάθειά του να προστατέψει τον εαυτό του και να αποφορτιστεί από το βαρύ φορτίο συμβουλεύθηκε τους ειδικούς γι΄αυτό και νοσηλεύθηκε.

«Έχω μιλήσει ανοιχτά για την κατάθλιψη που πέρασα. Είναι ένα θέμα που δεν πρέπει να φοβόμαστε. Στο ψυχιατρείο μπήκα για να προστατευτώ.

Ένιωθα ότι αυτό που συμβαίνει έξω τόσο πολύ με πίεζε και δεν μπορούσα να το αντιμετωπίσω γιατί δεν είχα κάνει τη διεργασία που έπρεπε για να αντιληφθώ τι γίνεται στη ζωή μου».

«Καταστάσεις συγκεκριμένες, άνθρωποι που μου έκαναν ψυχολογικό πόλεμο. Συνέβησαν πολλά μαζεμένα, έχασα τον αδερφό μου, είχα ένα θέμα με τη δουλειά μου και είπα δεν το αντέχω.

Μπήκα εκεί, ηρέμησα, πήρα τα φάρμακα που χρειαζόμουν για να ηρεμήσω, έκανα συζητήσεις που έπρεπε. Ένιωθα ότι πρέπει να συνεχίσω τη ζωή μου κυρίως για αυτά τα παιδιά».