Λουίς Φλέτσερ: «Έφυγε» η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός

Ο κόσμος της έβδομης τέχνης πενθεί την απώλεια της Λουίς Φλέτσερ, η οποία άφησε την τελευταία της πνοή σε ηλικία 88 ετών.

Η ηθοποιός Λουίς Φλέτσερ έφυγε από τη ζωή στη Γαλλία όπου κατοικούσε τα τελευταία χρόνια.

Η Αμερικανίδα σταρ έγινε περισσότερο γνωστή για τον ρόλο της στην ταινία «Στη φωλιά του κούκου», για τον οποίον βραβεύτηκε με Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου, BAFTA και Χρυσή Σφαίρα.

Η Φλέτσερ γεννήθηκε στο Μπέρμινγκχαμ της Αλαμπάμα στις 22 Ιουλίου 1934 από κωφούς γονείς, ενώ ο ο πατέρας της ήταν επίσκοπος.

Μυήθηκε στην υποκριτική από τη θεία της που της έμαθε να μιλάει, όταν ήταν οκτώ ετών.

Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας. Στην εφηβεία της μετακόμισε στο Λος Άντζελες και δούλεψε περιστασιακά ως ρεσεψιονίστ παίρνοντας παράλληλα μαθήματα υποκριτικής.

Η δουλειά της στην τηλεόραση άρχισε στα τέλη της δεκαετίας του 1950.

Πραγματοποίησε το ντεμπούτο της το 1958 με το «Playhouse 90». Την επόμενη χρονιά πήγε ως γκεστ στα φιλμ «Maverick»,«77 Sunset Strip» και «The Untouchables».

Ωστόσο, το 1963 διέκοψε τις εμφανίσεις της προκειμένου να μεγαλώσει τα δύο παιδιά που απέκτησε με τον σύζυγό της, παραγωγό Τζέρι Μπρικ. Σημειώνεται πως οι δυο τους χώρισαν το 1978.

Μια δεκαετία αργότερα, στα 40 της, η Φλέτσερ επέστρεψε στο θέαμα και χάρη στην ερμηνεία της στην γκανγκστερική ταινία εποχής «Κλέφτες σαν κι εμάς» (1974) του Ρόμπερτ Ολτμαν, απέσπασε την προσοχή του Τσέχου Μίλος Φόρμαν που την επέλεξε για τον ρόλο της νοσοκόμας στη «Φωλιά του κούκου».

Ωστόσο, μετά τον θρίαμβο της σε αυτή την ταινία, η Φλέτσερ δεν κατάφερε ποτέ να βρεθεί σε φιλμ ανάλογης αξίας. Ανάμεσα στις ταινίες της που ξεχωρίζουν είναι τα θρίλερ «Θύελλα στον εγκέφαλο» (1983), «Λουλούδια στη σοφίτα» (1987), «Ο παίκτης» και «Σταρ Τρεκ: Διαστημικός σταθμός 9» (1993).

Η σημαντικότερη δουλειά της παρέμεινε στην τηλεόραση. Το 1996 προτάθηκε για το ΕΜΜΥ για την σειρά «Picket fences» και το 2004 η σειρά «Joan of Arcadia» την οδήγησε και πάλι στα ΕΜΜΥ.

Στα Οσκαρ του 1976, η Φλέτσερ κλείνοντας τον ευχαριστήριο λόγο της μίλησε στη γλώσσα της νοηματικής λέγοντας: «Στη μητέρα και τον πατέρα μου, θέλω να πω ευχαριστώ που με έμαθαν να ονειρεύομαι.

Βλέπετε το όνειρό μου να γίνεται πραγματικότητα. Ευχαριστώ».