Μαρία Διακοπαναγιώτου: «Έπιασα πάτο, μιλούσα στον εαυτό μου και τον χαστούκιζα»!

Για τα παιδικά της χρόνια, τους γονείς της και τον σύντροφό της μίλησε μεταξύ άλλων η Μαρία Διακοπαναγιώτου, ενώ μοιράστηκε και προσωπικές της ιστορίες.

Η ηθοποιός Μαρία Διακοπαναγιώτου παραχώρησε συνέντευξη στην εκπομπή της ΕΡΤ «Στούντιο 4» και ήταν αποκαλυπτική.

Μεταξύ άλλων ανέφερε πως πριν από περίπου δύο χρόνια έπαθε αγχώδη διαταραχή. «Ο λόγος που ξεκίνησα ψυχοθεραπεία είναι γιατί στη δεύτερη καραντίνα, έπαθα αγχώδη διαταραχή.

Την άκουσα πολύ άσχημα. Δεν μπορούσα να κάνω πολλά πράγματα πρακτικά.

Δεν μπορούσα να βγω έξω, να υπάρχω μόνη μου στο σπίτι, φοβόμουν μην πεθάνει η μαμά μου ή ο σκύλος μου. Δεν μπορούσα να κάνω τίποτα, δεν κοιμόμουν.

Το πιο σημαντικό ήταν ο ύπνος. Μπορείς να τρελαθείς από την αϋπνία. Αυτό κράτησε πολύ καιρό, έπιασα πάτο.

Θυμάμαι ότι μιλούσα στον εαυτό μου και τον χαστούκιζα. Μου έλεγα ‘τελείωσες’. Τώρα δεν έχει, έγινα πολύ αυστηρή», τόνισε η ηθοποιός.

Και πρόσθεσε: «Δεν μπορεί κανείς να σε βοηθήσει. Αν δεν θες εσύ, δεν λύνεται. Άκουγα έναν ήχο στο αυτί μου για τρεις μήνες.

Είναι σοκαριστικό. Δεν μπορείς να πεις ότι θα περάσει. Είχα πάει σε όλους τους γιατρούς για να δω αν είναι κάτι άλλο.

Τελικά, λύθηκε με την ψυχοθεραπεία. Τους πέρασα όλους, πολλές φορές.

Όταν σου συμβούν πολλά μαζί, δεν προλαβαίνει ο νευροδιαβιβαστής να επεξεργαστεί τα δεδομένα, οπότε κρασάρεις. Πάλευα πώς θα ξυπνήσω, πώς θα φάω».

Σε άλλο σημείο αναφέρθηκε στο χωρισμό των γονιών της όταν ήταν μόλις τεσσάρων ετών και στο πώς την επηρέασε.

«Οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν τεσσάρων. Τα θυμάμαι όλα. Θυμάμαι ότι είχα ξυπνήσει από ένα όνειρο.

Ήταν καταπληκτικό όνειρο. Έβλεπα ότι είμαι σε ένα λιβάδι με ψηλά στάχυα. Έβλεπα από μακριά να ανοίγουν τα στάχυα αλλά δεν το ένιωθα σαν θρίλερ.

Ένιωθα περιέργεια τι είναι αυτό που έρχεται. Ξαφνικά πετάχτηκε μια τίγρης επάνω μου κι εκεί ξύπνησα και χώρισαν οι γονείς μου.

Δεν θα το ξεχάσω αυτό το όνειρο. Θυμάμαι ότι ήταν ανοιχτό το φως του διαδρόμου κι έξω φυσούσε. Τώρα μαμά συγγνώμη που τα λέω αυτά, εγώ καλά είμαι. Όλοι είμαστε καλά.

Και η Διακοπαναγιώτου κατέληξε επισημαίνοντας: «Θυμάμαι ότι έκλαιγα…

Τότε δεν ήξερες αυτό το πράγμα και δεν μπορούσες να αποκωδικοποιήσεις τι είναι αυτό το συναίσθημα. Φαντάζομαι ότι ήταν έντονη στιγμή.

Είναι βαρύ να πω εγκατάλειψη, τον έβλεπα τον μπαμπά».