Μαριάννα Τουμασάτου: Η σχέση ζωής με τον Αλέξανδρο Σταύρου και η έφηβη κόρη της

Η Μαριάννα Τουμασάτου παραχώρησε ενδιαφέρουσα συνέντευξη και μεταξύ άλλων αναφέρθηκε στην οικογένειά της.

Η ηθοποιός Μαριάννα Τουμασάτου μίλησε στην εφημερίδα «Real» για τη σχέση με τον σύζυγό της, Αλέξανδρο Σταύρου καθώς και για την έφηβη κόρη της.

Πόσα χρόνια είσαι με τον σύζυγό σου, επίσης ηθοποιό, Αλέξανδρο Σταύρου; Πολλοί λένε ότι οι ηθοποιοί στις σχέσεις τους είναι ανταγωνιστικοί.

Είμαστε 18 χρόνια μαζί. Δεν υπάρχει ανταγωνισμός… Δεν μου αρέσει να μιλάω για τα προσωπικά μου. Οι άνθρωποι είτε είναι ανταγωνιστικοί είτε δεν είναι, ό,τι επάγγελμα κι αν κάνουν. Απλώς στο δικό μας επάγγελμα είναι πιο εμφανές.

Η κόρη σου, Παναγιώτα-Χρυσηίδα, σε βλέπει στο θέατρο, στην τηλεόραση. Ποια είναι η γνώμη της;

Όσο μεγαλώνει εκείνη, μεγαλώνει και η γκάμα του τι μπορεί να παρακολουθήσει. Το καλοκαίρι που είχα παίξει στη θεατρική κωμωδία «Κάθε χρόνο ίδια μέρα», την είδε έξι φορές. Είναι 12 χρόνων, πάει έκτη δημοτικού και είναι μια καλλιτεχνική ψυχή, έχει καλλιτεχνία μέσα της είναι καλή στη μουσική, στα εικαστικά, έχει ικανότητες. Έχει και κλίση, η φύση της την οδηγεί στην τέχνη. Μπορεί να μην την πράξει ως επάγγελμα τελικά αλλά έχει καλλιτεχνική ιδιοσυγκρασία. Την τέχνη μπορούμε να τη φέρουμε σε όποιον χώρο κι αν βρισκόμαστε.

Πώς διαχειρίζεσαι το γεγονός ότι η κόρη σου μπήκε στην εφηβεία;

Προσπαθώ να τη βοηθήσω να σκέφτεται πρωτίστως ότι δεν είναι το μοναδικό πλάσμα στον κόσμο, οπότε όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να ασχολούνται μαζί της. Είναι αυτό που κάνουμε όλοι οι γονείς, γιατί του κάθε γονιού το παιδί είναι ο κόσμος του όλος. Μόνο που δεν είναι για τον υπόλοιπο κόσμο και πρέπει τα παιδιά να μαθαίνουν ότι πρέπει να συμπεριλαμβάνουν στη συμπεριφορά τους και στις απαιτήσεις τους Τις ανάγκες των άλλων. Την κούραση του γονιού, του παππού, των ανθρώπων γύρω. Πρέπει να καλύπτουν όχι τον χώρο όλου του κόσμου αλλά τον χώρο του κόσμου μας γιατί αλλιώς γίνονται κακομαθημένα και εγωπαθή, απροετοίμαστα για μια κοινωνία που δεν θα τους χαρίσει όχι δεύτερη ευκαιρία, ούτε δεύτερη ανάσα.

Προσπαθώ να της μάθω να μην πάψει να αγαπά τους ανθρώπους αλλά παράλληλα να έχει τον νου της, γιατί δεν είναι σίγουρη ότι θα βρίσκει πάντα ανθρώπους με την ίδια θετική σκέψη που θέλει εκείνη. Προσπαθώ να μην την τρομάξω όσο γίνεται, αν και καμιά φορά ο φόβος φυλάει τα έρημα. Είναι μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Δίνεις χώρο να κινηθούν και μετά αυτόν τον χώρο αναγκαστικά τους τον μαζεύεις γιατί φοβάσαι τους κινδύνους τους παιδεραστές, τα κακοποιητικά στοιχεία, τους ανθρώπους που είναι μεγαλωμένοι από ανθρώπους με «εγώ». Κι αυτό το βλέπεις από τον τρόπο της οδήγησης. Δεν μπορείς να είσαι ηλίθιος μόνο όταν οδηγείς, είσαι γενικώς. Οταν παίρνεις τη θέση αναπήρων, όταν προσπερνάς να πάρεις θέση άλλου, όταν κορνάρεις συνεχώς γιατί ο μπροστινός δεν ανταποκρίθηκε στις προσωπικές σου ανάγκες. Όλα αυτά δείχνουν ποια είναι η στάση σου απέναντι στη ζωή.