Μαρσέλ Ζανινί: «Έφυγε» στα 99 του ο κορυφαίος μουσικός της τζαζ με ελληνικές ρίζες

Ο Γάλλος μουσικός Μαρσέλ Ζανινί, ένας μεγάλος μουσικός της γαλλικής τζαζ, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 99 ετών σε νοσοκομείο του Παρισιού, όπως δήλωσε ο γιος του, Αλέν Ζανινί.

Ο Μαρσέλ Ζανινί γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη στις 7 Σεπτεμβρίου 1923 από πατέρα Γαλλοϊταλό, ενώ η μητέρα του ήταν Ελληνίδα.

Το 1930 η οικογένεια έφυγε από την Τουρκία και εγκαταστάθηκε στη Γαλλία και συγκεκριμένα στη Μασσαλία.

Βρήκε τον δρόμο του στο κλαρινέτο και το σαξόφωνο και παρασύρθηκε από την έκρηξη της μεταπολεμικής τζαζ στη συνοικία Σεν-Ζερμέν-ντε-Πρε στο Παρίσι.

Στα 19 του χρόνια, το 1942, ερωτεύτηκε την τζαζ όταν άκουσε τον κλαρινίστα Μπένι Γκούντμαν να παίζει σε αμερικανική ταινία.

Έμαθε κλαρίνο και όταν στρατολογήθηκε και πήρε μέρος στον πόλεμο, έπαιξε σε στρατιωτική ορχήστρα.

Το 1954 αναχώρησε από τη Γαλλία με προορισμό τη Νέα Υόρκη. Στην αμερικανική μεγαλούπολη για τέσσερα χρόνια έπαιξε δίπλα στα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής της εποχής, μεταξύ των οποίων οι Τσάρλι Πάρκερ, Τζον Κολτρέιν, Λούις Άρμστρονγκ, Μπίλι Χαλιντέι και άλλοι.

Εμφανίστηκε σε πολλά κλαμπ, ειδικά στο Μπρούκλιν ωστόσο ο μισθός του των 13 δολαρίων την εβδομάδα δεν αρκούσε για να έχει άνετη ζωή.

Το 1958, επέστρεψε στη Μασσαλία με τη σύζυγό του, Σούζαν. Με την ορχήστρα του «Les Challengers», άρχισε περιοδείες και προχώρησε σε διασκευές πολλών τίτλων τζαζ, μεταφρασμένους στα γαλλικά, τους οποίους ερμήνευσε.

Παρά την αναγνώριση που απέκτησε στους κύκλους της τζαζ, το μεγάλο κοινό τον θυμάται περισσότερο ως τραγουδιστή βαριετέ.

Το τραγούδι «Tu veux ou tu veux pas» του 1969, αποτελεί διασκευή της επιτυχίας του Βραζιλιάνου Ουίλσον Σιμονάλ «Nem vem que não tem».

Πλούσιος, διάσημος και ηθοποιός, παρέμεινε πιστός στην πρώτη του αγάπη, την τζαζ. Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 2010 ήταν μέλος σε διάφορα συγκροτήματα.

Ο Ζανινί εμφανίστηκε στη σκηνή με γκρουπ, μεταξύ άλλων και μαζί με τον συγγραφέα γιο του.

Όπως είναι φυσικό, η είδηση του θανάτου του προκάλεσε συγκίνηση και θλίψη στον καλλιτεχνικό χώρο.