13 Φεβρουαρίου 2022 09:40
Όλγα Δαμάνη – Σασμός: «Ήμουν δαχτυλογράφος σε ένα δικηγορικό γραφείο όταν γνώρισα τον Κατράκη».
«Κλείνω 50 χρόνια στο θέατρο και ήταν δύσκολα και πάρα πολύ ωραία. Θα ήταν αχαριστία να μη νιώθω τυχερή. Είχα καταπληκτικούς δασκάλους, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους. Ήμουν ντροπαλή και μαζεμένη πάρα πολύ. Μετά από πολλά χρόνια συνειδητοποίησα πόσο ελεύθερος νιώθεις πάνω στη σκηνή.
Δεν ήξερα και δεν μου άρεσε να κάνω τίποτα άλλο. Ήμουν δαχτυλογράφος σε ένα δικηγορικό γραφείο όταν γνώρισα τον Κατράκη και αυτό ήταν. Δεν τόλμησα πολλά πράγματα και αυτό το κουβαλάω. Δεν τόλμησα να ανοίξω τα φτερά μου λίγο νωρίτερα, να σταθώ στα πόδια μου λίγο νωρίτερα, να φάω τα μούτρα μου νωρίς. Δεν μου δόθηκαν οι ευκαιρίες όταν ήμουν γεμάτη ζωντάνια και κέφι. Έχω κάνει πάρα πολλά λάθη, προσωπικά που αφορούσαν και τη δουλειά φυσικά».
«Ήταν μια πρόκληση, μετά δεν μου άρεσε που αυτό γινόταν πολύ συχνά. Ο ηθοποιός θέλει να δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα. Είμαι τυχερή στη συγκεκριμένη δουλειά με τους συναδέλφους που έχω και εκτιμώ. Περισσότερο αυτό μετράει. Θέλω να πω ευχαριστώ στον κόσμο για την αγάπη του. Μερικές φορές μου έστελναν γκοφρέτες ως εκδήλωση αγάπης».
«Οι πιο δύσκολες είναι και οι πιο αγαπημένες. Η απώλεια του εγγονού, το κλίμα πολέμου από την άλλη οικογένεια που δεν σταματάει ποτέ και που δεν σε αφήνει να ησυχάσεις. Η γιαγιά είναι ευαίσθητη και διεσδυτική. Το μεγαλείο της γιαγιάς είναι η παραδοχή του λάθους της. Είναι τραγικός ρόλος γιαγιά».
«Επιλογή μου ήταν η μοναξιά, αλλά κάποιες φορές είναι τιμωρία. Η δουλειά δεν μου επέτρεπε να έχω πολλά πολλά».
