17 Μαρτίου 2022 09:40
Ρένος Χαραλαμπίδης: «Είχα 70% τηλεθέαση αλλά η σειρά ξεχάστηκε».
«Τότε υπήρχε το περιβόητο τρικάμερο, ένα είδος τηλεόρασης σε πλατό που θεωρούνταν χαμηλής καλλιτεχνικής ποιότητας. Δηλαδή ήταν ένα σετ με τρεις κάμερες και έπαιζαν οι ηθοποιοί. Κάτι τέτοιο βεβαίως ήταν και το «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» το οποίο και θεωρούταν δεύτερης ποιότητας».
«Ας μην βλέπουμε τις τεράστιες επιτυχίες αλλά τις διαχρονικές επιτυχίες! Ας πούμε έκανα το σίριαλ «Με τα παντελόνια κάτω» το 2013, είχε αδιανόητη τηλεθέαση και ξεχάστηκε. Είχε 70% τηλεθέαση. Η μεγαλύτερη δηλαδή τηλεοπτική μου επιτυχία είναι μια επιτυχία που όλοι ξεχάσαμε. Το γιατί μένει κάτι διαχρονικό αποτελεί αίνιγμα. Είχα πάρα πολύ μεγάλη ενοχή με τη συμμετοχή στο «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» την οποία μου την έβγαλε ο δημιουργός του σίριαλ, Βασίλης Νεμέας που ήταν σεναριογράφος και σκηνοθέτης. Αυτός με ξεμπλόκαρε.
Εκείνη την εποχή γυρίζονταν τρομερές ποιοτικές παραγωγές, οι οποίες ξεχάστηκαν. Πανάκριβα σίριαλ εποχής με ηθοποιούς καταξιωμένους και με σοβαρά προφίλ που έκαναν τηλεθέαση και χάθηκαν στο ποτάμι της λήθης. Σειρές όμως σαν τη δικιά μας, που ήταν χαμηλού προϋπολογισμού, έμειναν.
Το «Κάτι τρέχει με τους δίπλα» επαναλήφθηκε πέρσι στην καραντίνα μεσημέρι και έκανε αδιανόητη τηλεθέαση 20 χρόνια μετά. Έχω παίξει και σε δουλειές που δεν ήταν καλές, αλλά εγώ ήμουν καλός και έκανα αυτό που έπρεπε να κάνω». Είπε ο Ρένος Χαραλαμπίδης στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
«Αν ήξερα πόσο κόστιζαν οι επαναστάσεις που έκανα δεν θα τις έκανα. Καταρχάς δεν θα έπαιρνα πολύ σοβαρά τις κριτικές την εποχή εκείνη που υπήρχαν λίγες εφημερίδες και περιοδικά. Σε θάβαν οι εφημερίδες και γινόσουν πανελληνίως ρεζίλι. Δέχτηκα σφοδρή κριτική ως νέ0ς αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι ήμουν και προκλητικός. Έκανα μια ταινία με βίντεο και βρήκα λογικό να πω στην πρώτη πρες κόνφερανς “αντίο παλιέ κόσμε” και σηκώθηκε όλος ο παλιός κόσμος.
Γενικώς οι ταινίες μου παίρνουν καλές κριτικές πολλά χρόνια μετά και ευτυχώς πρόλαβα την ψηφιακή επανάσταση και οι ταινίες μου ξαναζήσανε μέσα από το διαδίκτυο και άρχισαν οι καλές κριτικές.
Οι κριτικές των ταινιών μου ήταν περισσότερο προς εμένα παρά προς τις ταινίες μου. Για να μείνουν στις αίθουσες έπρεπε να κόψουν αριθμό εισιτηρίων. Εμένα οι κριτικοί με έθαβαν και μου στερούσαν εισιτήρια.
Τα “Φτηνά τσιγάρα” έκαναν 11.000 εισιτήρια όταν άλλες έκαναν 300.000. Τότε έκαναν επιτυχία οι “σεξοκωμωδίες” όπως “Η αγάπη είναι ελέφαντας”».
«Ήρθε το περιβόητο πλήρωμα του χρόνου. Έρχεται μια μαγική στιγμή που η μοίρα σου χτυπάει την πόρτα και σου λέει ή χρωστάς ή είναι να παίρνεις.
Το πρωί έπαιζα Καλημέρη και το βράδυ γύρισα τα Τσιγάρα. Αυτό με οδήγησε σε έναν διχασμό.
Οι κριτικοί με πέρασαν στο ντούκου ή με αντιμετώπισαν ως ψώνιο. Μην μπερδεύουμε το ψώνιο με τον παθιασμένο άνθρωπο. Ψώνιο είναι εκείνος που πιστεύει ότι είναι κάτι που δεν είναι. Εγώ ήμουν ένας σκηνοθέτης που έκανα μια ταινία με επικίνδυνους πειραματισμούς.
Σαν άνθρωπος έχω κάνει ένα ταξίδι ζωής ενδιαφέρον. Είχα και μεγάλες δυσκολίες και μεγάλες ευκολίες. Είχα την τύχη να έρχομαι από μια πολύ ωραία οικογένεια με γονείς που με στήριξαν.
Ήξερα ότι υπάρχει ένα κρεβάτι για να κοιμηθώ και ένα πιάτο για να φάω. Αυτό δεν είναι λίγο. Και επίσης δεν είχα ψυχικό βάρος από τους γονείς μου.
Έφερα λεφτά στο σπίτι με το καλημέρα. Έπαιξα στην τηλεόραση και στο θέατρο. Ήμουν πάντα ένα σοβαρό παιδί, σιωπηλό αλλά χαρούμενο. Δεν υπήρξα σπουδαίος μαθητής εκτός από της Πανελλήνιες όπου το τερμάτισα και ήμουν εξαιρετικός και πέρασα στο Παιδαγωγικό.
Όταν πέρασαν πολλά χρόνια, το κοινό ανακάλυψε τα Φτηνά τσιγάρα και μετά το ανακάλυψαν στο διαδίκτυο και μετά τα θερινά σινεμά.
Το καταπληκτικό είναι ότι αυτοί που κάποτε με θάψανε δεν μιλήσανε ποτέ. Ένας δεν βγήκε να αναθεωρήσει. Ήμουν πολύ νέος και πληγώθηκα. Ξέρεις τι είναι να διαβάζεις μια τεράστια εφημερίδα της Ελλάδας που να λέει ότι ο Ρένος Χαραλαμπίδης είναι απλά ένα ψώνιο; Να είσαι 29 χρονών και να το διαβάζουν όλοι; Δεν σταμάτησα γιατί η φύση μου είναι η καλλιτεχνική δημιουργία»
