14 Ιουλίου 2025 15:35
Η ραγδαία αύξηση της νοσηρότητας από εκφυλιστικά νοσήματα της σπονδυλικής στήλης στις ανεπτυγμένες κοινωνικό-οικονομικά κοινωνίες και ιδιαίτερα σε ομάδες υψηλού κινδύνου, όπως και η αυξημένη μετεγχειρητική νοσηρότητα μας οδηγεί ολοένα στην ανάγκη αναζήτησης λιγότερο επεμβατικών τεχνικών. Η διαχρονική εξέλιξη της απεικόνισης από την μυελογραφία, αξονική τομογραφία έως την μαγνητική τομογραφία μας έχουν βοηθήσει σημαντικά στην λήψη αποφάσεων για μεγάλο αριθμό ασθενών όχι όμως για το σύνολο αυτών. Οι ίδιες οι μέθοδοι έχουν σαφείς περιορισμούς στη διακριτική τους ικανότητα, που σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την απευθείας όραση της βλάβης. Οι επεμβατικές τεχνικές, όπως δισκογράφημα, ριζογράφημα-επισκληριδογραφία και CT μυελογραφία σε συνδυασμό με τις κλασικές απεικονιστικές τεχνικές μας επιτρέπουν να προσδιορίσουμε με μεγαλύτερη ακρίβεια το ύψος και την εντόπιση της βλάβης. Όμως, οι κλασικές χειρουργικές τεχνικές, οι οποίες σχεδιάζονται κυρίως από τις πληροφορίες που συλλέγουμε από τις κλασικές απεικονιστικές τεχνικές και από την κλινική εικόνα του ασθενούς, έχουν υψηλά ποσοστά μετεγχειρητικής νοσηρότητας που μπορεί να φτάσει έως και 80% στην 5ετία.
Οι περισσότερες αιτίες οσφυαλγίας είναι :
Η χρήση των εύκαμπτων ενδοσκοπίων και η πλοήγηση αυτών εντός του σπονδυλικού σωλήνα η οποία γίνεται με την βοήθεια ακτινοσκοπικού μηχανήματος σε συνδυασμό με την χρήση των ινών Laser ειδικής νευροφυσιολογικής παρακολούθησης ειδικών stent κτλ., μας δίνει την δυνατότητα της ταυτόχρονης διάγνωσης αλλά και θεραπείας στο σύνολο των ασθενών με εκφυλιστικές παθήσεις.
Ο κύριος στόχος και το ενδιαφέρον της κλινικής είναι η συνεχής εξέλιξη της τεχνολογίας: ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΜΕΣΩ ΦΥΣΙΚΗΣ ΔΙΟΔΟΥ. Ο Μεσοσπονδύλιος δίσκος πολλές φορές ενοχοποιείται και στοχοποιείται άδικα ως γεννήτορας του πόνου στην οσφυϊκή μοίρα. Αντιθέτως, έχει πλέον αποδειχθεί ότι πολλές φορές ο πόνος οφείλεται στην παθολογία που δημιουργείται στον επισκληρίδιο χώρο, ασχέτως της προβολής ή όχι μεσοσπονδυλίου δίσκου. Διαφοροδιαγνωστικά, η MRI ως διαγνωστικό εργαλείο δεν μπορεί να ξεχωρίσει τη φλεγμονή και συχνά δίνει ανεπαρκή (αναξιόπιστα) και ψευδή στοιχεία. Οι κλασικές χειρουργικές τεχνικές της σπονδυλικής στήλης συχνά αποτυγχάνουν ή και προκαλούν περαιτέρω προβλήματα λόγω δημιουργίας ουλώδους ιστού και καταστροφής υγιών δομών της σπονδυλικής στήλης. Όλες οι άλλες επεμβατικές τεχνικές αναφέρονται σε ένα επίπεδο της σπονδυλικής στήλης και δεν είναι διαγνωστικές.
Πλεονεκτήματα της επεμβατικής ενδοσκοπικής χειρουργικής της σπονδυλικής στήλης:
Η ιατρική ομάδα της Κλινικής ξεκινάει τη χρήση νέων τεχνολογιών στις χειρουργικές επεμβάσεις στη σπονδυλική στήλη το 1998 με άκαμπτα ενδοσκόπια. Από το 2002 χρησιμοποιούνται εύκαμπτα ενδοσκόπια. Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο έχουν πραγματοποιηθεί περισσότερες από 2.000 ενδοσκοπικές επεμβάσεις, με προεξάρχουσα την εκφυλιστική παθολογία της σπονδυλικής στήλης. Η χρήση των ενδοσκοπίων στην αντιμετώπιση κυρίως των εκφυλιστικών παθήσεων της σπονδυλικής στήλης, των όγκων (πρωτοπαθών – δευτεροπαθών), των συγγενών παθήσεων (αραχνοειδείς κύστεις, κύστεις Tarlov), της συριγγομυελίας και του χρόνιου καλοήθους πόνου (μετεγχειρητικές συμφύσεις κτλ) καταλαμβάνει ολοένα και περισσότερο έδαφος.
Σκεύος Πουλλάς
Διευθυντής Nευροχειρουργός Advanced Spinal Care Clinic & Β’ Ν/Χ κλινικής Μetropolitan General Τμήμα Ενδοσκοπικής & Μικροεπεμβατικής Χειρουργικής Σπονδυλικής Στήλης.
