Σπύρος Χατζηαγγελάκης: «Τι σημαίνει να το “σήκωνε” η ελληνική τηλεόραση”; Σημαίνει να το “σηκώνει” ο κόσμος»

Ο Σπύρος Χατζηαγγελάκης, πρωταγωνιστής της δημοφιλούς σειράς Μην αρχίζει τη μουρμούρα σε μια συνέντευξη για την προσωπική του ζωή και για τον τρόπο με τον οποίο η τηλεόραση διαμορφώνει χαρακτήρες.

Σπύρος Χατζηαγγελάκης: «Τι σημαίνει να το “σήκωνε” η ελληνική τηλεόραση”; Σημαίνει να το “σηκώνει” ο κόσμος».

Έχεις μεγαλώσει στην Ορεστιάδα, σε μια πόλη μικρή με κλειστή κοινωνία. Πόσο εύκολο είναι ένας άνθρωπος, που έχει μεγαλώσει στην επαρχία με ένα συγκεκριμένο τρόπο, να διαχειριστεί την αγριότητα των ΜΜΕ; Γιατί, κατά καιρούς, έχουν γράψει διάφορα για σένα, έχουν σχολιάσει την προσωπική σου ζωή…

Κοίτα, για να σου πω την αλήθεια, στην επαρχία ίσως και να είναι χειρότερα τα πράγματα για την προσωπική σου ζωή, συγκριτικά με τα ΜΜΕ. Όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους, το ξεκατίνιασμα και το κουτσομπολιό είναι πολύ συνηθισμένο. Κάνεις κάτι και το μαθαίνει ο γείτονας, ο παραγείτονας…

Οπότε, από αυτή τη σκοπιά, μάλλον είμαι εξοικειωμένος, έχω μάθει να κρύβω πράγματα της ζωής μου. Από την άλλη, βέβαια, οι σχέσεις των ανθρώπων εκεί, σε μια μικρή πόλη, είναι πολύ πιο ουσιαστικές. Γι’ αυτό κι εμένα αυτό το εφήμερο που υπάρχει στην κάλυψη των πραγμάτων από τα ΜΜΕ με αφήνει παντελώς αδιάφορο. Οπότε, λοιπόν, νομίζω ότι δεν έχει να κάνει με συγκεκριμένο τόπο, αλλά με το πώς ο καθένας αντιλαμβάνεται τη ζωή των άλλων.

Σε παλαιότερη συνέντευξη, όταν σε ρώτησαν αν θεωρείς ότι τα ζευγάρια της “Μουρμούρας” είναι αντιπροσωπευτικά της κοινωνίας μας, είχες πει “Είναι σχεδόν αντιπροσωπευτικά. Δεν έχουμε, ας πούμε, ένα gay ζευγάρι”. Θεωρείς ότι θα “σήκωνε” κάτι τέτοιο η ελληνική τηλεόραση του 2021;

Είναι τόσο μεγάλη και ουσιαστική κουβέντα αυτή... Θα σου πω το εξής: Τι σημαίνει “να το “σήκωνε” η ελληνική τηλεόραση”; Σημαίνει να το “σηκώνει” ο κόσμος. Από πού έχει τις βασικές του προσλαμβάνουσες ο κόσμος;

Τις βασικότερες τις έχει από την οικογένεια, την παιδεία, το σχολείο κ.λπ.. Αλλά υπάρχει πάντα κάτι ανοιχτό μέσα σε όλα τα σπίτια, που δημιουργεί συνειδήσεις: η τηλεόραση. Οπότε, είναι ένας κύκλος πραγμάτων. Αν η τηλεόραση είχε συμφιλιωθεί με τέτοιες ιδέες, και οι άνθρωποι μεγάλωναν βλέποντας κάτι τέτοιο στην οθόνη τους…

Λες ότι θα μπορούσε ο κόσμος να εξοικειωθεί με αυτή την εικόνα μέσα από την τηλεόραση…

Αν εξοικειωνόταν με αυτή την εικόνα, δεν θα του φαινόταν καθόλου περίεργο. Σήμερα θα του φανεί. Νομίζω ότι χρειάζεται να κάνουμε αυτή την αρχή. Να ξέρουμε ότι εμείς είμαστε υπεύθυνοι για το αν θα το δεχτεί ο κόσμος ή όχι αυτό που πλασάρουμε.

Αν, για παράδειγμα, μιλάμε συνεχώς στην τηλεόραση για κουτσομπολιά, ποιος τα έφτιαξε με ποια, ο κόσμος μαθαίνει και ζητάει αυτά. Αν μιλούσαμε στην τηλεόραση για την επιστήμη, για τη διαφορετικότητα των ανθρώπων, ο κόσμος αυτά θα μάθαινε και αυτά θα ζητούσε. Άρα, πρόκειται για μια αμφίδρομη σχέση. Γι’ αυτό είναι και κυρίαρχο μέσο η τηλεόραση.

Πηγή: Ελεύθερος Τύπος – Plan Be