Tα “πέτρινα” χρόνια του Μιχάλη Χατζηγιάννη, όπως τα περιγράφει ο ίδιος

Ανήκει στο τιμ των τραγουδιστών με τα πιο υψηλά κασέ. Ζει τον έρωτά του στο πλευρό της καλλονής Ζέτας Μακρυπούλια – το ότι δεν παντρεύονται δεν μας απασχολεί, είναι όμως μαζί κι αγαπημένοι. Φαίνεται πως στον Μιχάλη Χατζηγιάννη δεν λείπει απολύτως τίποτα. Υπήρξαν όμως αγκάθια στη ζωή του και ο δημοφιλής τραγουδιστής δεν υπεκφεύγει όταν τον ρωτούν.

“Μεγάλωσα στην Κύπρο, σε ένα περιβάλλον μεταπολεμικό, μετά την εισβολή, από γονείς πρόσφυγες”, λέει χαρακτηριστικά μπαίνοντας στη χρονομηχανή και επαναφέρει στο μνημονική την εισβολή στα Κατεχόμενα. “Η οικογένειά μου ζούσε στα Κατεχόμενα πριν την εισβολή”, λέει και προσθέτει στο People:  “Μεγάλωσα στο πνεύμα της στέρησης, της αναπόλησης, του ενδόμυχου μίσους. Αν και δεν ήθελαν να μου το μεταφέρουν, η οργή ήταν πασιφανής. Εκείνα τα χρόνια ήταν σκληρά, τώρα δεν είναι έτσι. Το πνεύμα αυτό που σου περιγράφω έχει απαλυνθεί πλέον, δεν το βιώνουν οι νέες γενιές, αν και το πρόβλημα υφίσταται.”

Οπότε, από μικρός έμαθε να ζυγίζει τα πράγματα δύο και τρεις φορές…Αναπόφευκτο. Ή όχι; Ο ίδιος διευκρινίζει: 

“Να είμαι συγκρατημένος, να προφυλάσσομαι, αυτό σκεφτόμουν. Υπήρχε αυτό το κλίμα δυσπιστίας, καχυποψίας – το μίσος φρόντισαν να μη μας το περάσουν. Μεγάλωσα σε ένα κλίμα βαθιά συντηρητικό και μελαγχολικό.”

Δύσκολες πολύ καταστάσεις. Πολύ όμως. Γιατί στο κάτω-κάτω, Έλληνες και Τούρκοι, Τουρκοκύπριοι και Ελληνοκύπριοι, ανεξαρτήτως πολιτικών, δεν είχαν ποτέ κανένα πρόβλημα μεταξύ τους. Όταν, όμως, σε τρυφερές ψυχούλες καλλιεργούνται τέτοιες πεποιθήσεις, τα πράγματα διαφοροποιούνται. Παίρνουν άσχημη τροπή. Και είναι τραγική.