Συντάκτης: Newsroom
21 Ιανουαρίου 2023 15:00
«Έχω μια σχέση στην οποία ο σύντροφος μου είναι μικρότερος μου, πολύ. Δεν είναι λιγο μικρότερος μου, δηλαδή δεν είναι αυτό το «τρία χρόνια, δεν πειράζει». Είναι πολύ μικρότερος μου. Πιστεύω πάρα πολύ στον έρωτα σε όλους τους τύπους σχέσεων. Πιστεύω ότι αυτό μας οδηγεί οπότε εκεί σταματάμε να σκεφτόμαστε στερεοτυπικά. Δεν υπάρχει στερεότυπο στον έρωτα. Όταν το είπα στο παιδί μου ησύχασα και μπορούσα πια να το πω παντού. Το θέμα μου ήταν να το μάθει πρώτα το παιδί, να μην το μάθει από αλλού, από τα μέσα και από φίλους και αφού το ζύγισα μέσα και είδα πως θα κρατήσει, του το είπα».
«Δεν το έχω πει, δεν βγει και το έχω πει πουθενά. Τώρα το λέμε. Θέλω να πω όμως ότι δεν το κρύβω πια. Είμαστε μαζί, βγαίνουμε, κυκλοφορούμε».
«Είναι ωραίο όταν έχεις πάρει έναν δρόμο, όχι επί τούτου για να σπάσεις τα στερεότυπα επειδή είσαι επαναστάτης χωρίς αιτία, είναι καλό να το βροντοφωνάζεις. Όταν συμβαίνει και είσαι ευτυχής μέσα σε αυτό, όπως είμαι εγώ πολύ ισορροπημένη με το διαζύγιο μου και ας έχω δεχθεί πολλή κριτική, είναι καλό να το λες. Με αυτή τη σχέση είμαι πολύ ισορροπημένη και πολύ ευτυχισμένη. Λες, «κοίτα, γίνεται, απενοχοποιηθείτε και οι υπόλοιποι που το νιώθετε παιδιά». Δεν είναι θέμα ταμπού» συμπλήρωσε.
Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στην υπόθεση του Δημήτρη Λιγνάδη και τόνισε πως σε κοινή συνεργασία τους στο θέατρο είχε αντιληφθεί κάποιες κινήσεις, που βέβαια δε φανταζόταν το μέγεθος της σοβαρότητάς τους.
«Δεν σοκαρίστηκα καθόλου για τα ονόματα που ακούστηκαν γιατί ξέραμε. Δεν ξέραμε το μέγεθος, δηλαδή για τους βιασμούς αλλά ξέραμε για πολύ κακοποιητικές συμπεριφορές. Φταίμε, αλλά δεν είναι και εύκολο να καταγγείλεις κάτι χωρίς αποδείξεις. Εγώ έχω ζήσει τον άνθρωπο με τα παιδιά, τον έχω δει να έρχεται στο θέατρο με δύο παιδιά και έλεγε ότι είναι ανίψια του. Μπορείς να αποδείξεις ότι δεν είναι; Μάλιστα, μία συνάδελφος είχε πάει στην αστυνομία και είχε κάνει καταγγελία και της είπαν “τι να κάνουμε;”. Φταίμε γιατί όταν οι άνθρωποι βολεύονται και δεν μιλάνε έστω και μεταξύ τους, φταίνε. Και αυτοί ήξεραν ότι δεν μιλάμε και αυτοί βρήκαν χώρο» ανέφερε η Βαλέρια Κουρούπη.
«Έκανα παιδί λίγο πριν τα 30. Θυμάμαι τη δυσκολία του να δουλεύεις και να νιώθεις τις ενοχές ότι λείπεις πάρα πολύ από το παιδί, αλλά θυμάμαι και την αφοσίωσή μου, όπως θυμάμαι τον κόπο, τον μόχθο. Να τα λέμε αυτά, μη λέμε μόνο τις ομορφιές της μητρότητας» είπε αρχικά η Βαλέρια Κουρούπη.
Στη συνέχεια η ηθοποιός εξομολογήθηκε: «Καθόμασταν στο θέατρο, όλοι ήταν χαρούμενοι και εγώ πάντα είχα ένα αγκάθι γιατί έλειπα από εκεί απ’ όπου έπρεπε να είμαι. Αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Σήμερα το παιδί μου είναι ενήλικας και όταν είμαι κάπου μακριά, ακόμα και στις διακοπές μου, είναι σαν να λείπει μια αποσκευή που έχεις αφήσει πίσω».
Τέλος, η Βαλέρια Κουρούπη δεν δίστασε να εκφράσει την επιθυμία της για την απόκτηση ενός ακόμη παιδιού λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μεγαλώνω πολύ πια, το σκέφτομαι να υιοθετήσω ένα παιδί, αλλά δεν έχω το κουράγιο να μιλήσω πίσω σε όλα αυτά, δεν με πειράζει τόσο η βρεφική ηλικία αλλά το μετά, όταν ξεκινά το σχολείο. Θα είμαι μια μεγάλη γυναίκα, θέλει αντοχές άλλου τύπου».
Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 ήταν η Βαλέρια Κουρούπη. Έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
«Με τον Νίκο μέναμε μαζί 20 χρόνια. Ήταν πολύ σημαντικός έρωτας, ο άνθρωπος που με διαμόρφωσε. Δεν μπορείς σε αυτές τις σχέσεις να είσαι σκληρός, είναι σαν να ακυρώνεις τις επιλογές σου και τον εαυτό σου. Όταν έγινε ήταν κάπως λυτρωτικό και είχαμε χρόνο να το επεξεργαστούμε».
«Όταν δήλωσα ότι συζώ με τον πρώην άντρα μου, συζητήθηκε πάρα πολύ, τι το θελα και το είπα, Εγώ το είπα για να πάρει θάρρος ο κόσμος και να βλέπουν ότι συμβαίνει. Γιατί με είχαν πλησιάζει και άλλοι άνθρωποι και μου έλεγαν ευτυχώς που τους το είπες. Μας διευκόλυνε όλο αυτό γιατί το σπίτι ήταν πιο χωριστό, δεν ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Έχω χωρίσει εδώ και τρία χρόνια και τα πρώτα δύο μείναμε μαζί. Επειδή ήταν δύσκολα γιατί ήταν και ο κορονοϊός.
Δεν είμαστε σύντροφοι, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και να μοιραζόμαστε μαζί την κάθε μέρα. Το είχαμε καταλάβει γιατί αυτό δεν γίνεται μέσα σε μία μέρα. Όταν δεν έχει συμβεί κάποιο άσχημο γεγονός ή να σε πληγώσει ή να σου φερθεί φρικτά ή να σου πει ψέματα. Και απλά σβήνουν τα πράγματα και περιμένεις να δεις αν θα ανάψουν ξανά. Είναι πολύ δύσκολο».
«Όλο αυτό έπεσε πάνω στην καραντίνα και στην αρχή τρομάξαμε που θα κλειστούμε όλοι μαζί σε ένα σπίτι, αλλά το περάσαμε πολύ ήρεμα και γαλήνια. Νομίζω ήρθε πολύ μαλακά και στο παιδί μας. Δεν ξέρω πότε τον διαχειρίζεται ένα παιδί τον χωρισμό των γονιών του» .
Ο οποίος είναι θείος της: «Τον φωνάζω Γιάννη. Είχαμε καιρό να συνεργαστούμε μαζί έχουμε κάτι που ακουμπά ωραία στη δουλειά. Έχουμε μάθει από αυτό, είναι ο δάσκαλός μου. Όποτε με φωνάζει πηγαίνω. Πέραν από το ότι είναι ο καλύτερος εργοδότης που μπορεί να έχει κανείς και σίγουρα ο καλύτερος συνάδελφος. Αλλά ξέρω ότι δεν θα με πάρει ποτέ να καώ, σε κάτι που ταιριάζει να είμαι εγώ. Ποτέ δεν έχει συμβεί να με ευνοήσει που είμαι ανιψιά του».
