Συντάκτης: Newsroom
30 Οκτωβρίου 2022 08:43
«Έκανα παιδί λίγο πριν τα 30. Θυμάμαι τη δυσκολία του να δουλεύεις και να νιώθεις τις ενοχές ότι λείπεις πάρα πολύ από το παιδί, αλλά θυμάμαι και την αφοσίωσή μου, όπως θυμάμαι τον κόπο, τον μόχθο. Να τα λέμε αυτά, μη λέμε μόνο τις ομορφιές της μητρότητας» είπε αρχικά η Βαλέρια Κουρούπη.
Στη συνέχεια η ηθοποιός εξομολογήθηκε: «Καθόμασταν στο θέατρο, όλοι ήταν χαρούμενοι και εγώ πάντα είχα ένα αγκάθι γιατί έλειπα από εκεί απ’ όπου έπρεπε να είμαι. Αυτό δεν τελειώνει ποτέ. Σήμερα το παιδί μου είναι ενήλικας και όταν είμαι κάπου μακριά, ακόμα και στις διακοπές μου, είναι σαν να λείπει μια αποσκευή που έχεις αφήσει πίσω».
Τέλος, η Βαλέρια Κουρούπη δεν δίστασε να εκφράσει την επιθυμία της για την απόκτηση ενός ακόμη παιδιού λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μεγαλώνω πολύ πια, το σκέφτομαι να υιοθετήσω ένα παιδί, αλλά δεν έχω το κουράγιο να μιλήσω πίσω σε όλα αυτά, δεν με πειράζει τόσο η βρεφική ηλικία αλλά το μετά, όταν ξεκινά το σχολείο. Θα είμαι μια μεγάλη γυναίκα, θέλει αντοχές άλλου τύπου».
Καλεσμένη στην εκπομπή Στούντιο 4 ήταν η Βαλέρια Κουρούπη. Έδωσε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στη Νάνσυ Ζαμπέτογλου και τον Θανάση Αναγνωστόπουλο.
Βαλέρια Κουρούπη: «Ο Γιάννης Μπέζος είναι ο καλύτερος εργοδότης και συνάδελφος».
«Με τον Νίκο μέναμε μαζί 20 χρόνια. Ήταν πολύ σημαντικός έρωτας, ο άνθρωπος που με διαμόρφωσε. Δεν μπορείς σε αυτές τις σχέσεις να είσαι σκληρός, είναι σαν να ακυρώνεις τις επιλογές σου και τον εαυτό σου. Όταν έγινε ήταν κάπως λυτρωτικό και είχαμε χρόνο να το επεξεργαστούμε».
«Όταν δήλωσα ότι συζώ με τον πρώην άντρα μου, συζητήθηκε πάρα πολύ, τι το θελα και το είπα, Εγώ το είπα για να πάρει θάρρος ο κόσμος και να βλέπουν ότι συμβαίνει. Γιατί με είχαν πλησιάζει και άλλοι άνθρωποι και μου έλεγαν ευτυχώς που τους το είπες. Μας διευκόλυνε όλο αυτό γιατί το σπίτι ήταν πιο χωριστό, δεν ήμασταν στο ίδιο δωμάτιο. Έχω χωρίσει εδώ και τρία χρόνια και τα πρώτα δύο μείναμε μαζί. Επειδή ήταν δύσκολα γιατί ήταν και ο κορονοϊός.
Δεν είμαστε σύντροφοι, δεν μπορούμε να είμαστε μαζί και να μοιραζόμαστε μαζί την κάθε μέρα. Το είχαμε καταλάβει γιατί αυτό δεν γίνεται μέσα σε μία μέρα. Όταν δεν έχει συμβεί κάποιο άσχημο γεγονός ή να σε πληγώσει ή να σου φερθεί φρικτά ή να σου πει ψέματα. Και απλά σβήνουν τα πράγματα και περιμένεις να δεις αν θα ανάψουν ξανά. Είναι πολύ δύσκολο».
«Όλο αυτό έπεσε πάνω στην καραντίνα και στην αρχή τρομάξαμε που θα κλειστούμε όλοι μαζί σε ένα σπίτι, αλλά το περάσαμε πολύ ήρεμα και γαλήνια. Νομίζω ήρθε πολύ μαλακά και στο παιδί μας. Δεν ξέρω πότε τον διαχειρίζεται ένα παιδί τον χωρισμό των γονιών του» .
Ο οποίος είναι θείος της: «Τον φωνάζω Γιάννη. Είχαμε καιρό να συνεργαστούμε μαζί έχουμε κάτι που ακουμπά ωραία στη δουλειά. Έχουμε μάθει από αυτό, είναι ο δάσκαλός μου. Όποτε με φωνάζει πηγαίνω. Πέραν από το ότι είναι ο καλύτερος εργοδότης που μπορεί να έχει κανείς και σίγουρα ο καλύτερος συνάδελφος. Αλλά ξέρω ότι δεν θα με πάρει ποτέ να καώ, σε κάτι που ταιριάζει να είμαι εγώ. Ποτέ δεν έχει συμβεί να με ευνοήσει που είμαι ανιψιά του».
