Η συγκλονιστική εξομολόγηση του Αιμίλιου Χειλάκη: “Είχα όγκο στη βάση του κρανίου”

Τον Αιμίλιο Χειλάκη τον γνωρίζω απ’ την τρυφερή ηλικία των 13 ετών. Πιτσιρικάκια τότε, εκείνος ήταν πρόεδρος του 15μελούς στο Κοντόπευκο Αγίας Παρασκευής. Μοi, μικρότερη, τον θαύμαζα για το λέγειν του. “Το ‘χε” ανέκαθεν. Τα χρόνια πέρασαν, χαθήκαμε, εκείνος από τότε είχε το “μικρόβιο” του θεάτρου – πηγαίναμε και στο ίδιο φροντιστήριο και το γνωρίζω από πρώτο χέρι. Και ξαναβρεθήκαμε και ξαναχαθήκαμε… Ας τα πάρουμε, όμως, όλα απ’ την αρχή.

Ταγμένος από παιδί στο θέατρο

Ο Αιμίλιος, που λέτε, όλα αυτά τα χρόνια έχει κρατήσει στάση εξαιρετικά χαμηλών τόνων. Είχε περάσει τη δική του ιστορία με το κάπνισμα, είχε κάνει βελονισμό, το έκοψε ένα μεγάλο φεγγάρι, το ξανάρχισε. Γενικώς, χάλαγε όλα τα λεφτά που έβγαζε απ’ τις διαφημίσεις -έχει εξαιρετική χροιά και όσοι δεν το ξέρετε είναι απ’ τους Νο 1 στις προτιμήσεις των διαφημιζόμενων για τηλεοπτικά και ραδιοφωνικά σποτ – στις παραγωγές που ανέβαζε και ανεβάζει στο θέατρο. Ταγμένος στον χώρο του, από πιτσιρίκι.

Κι αν ένα πράγμα μού έκανε εντύπωση στις δεκαετίες που τον γνωρίζω -έχουμε συνυπάρξει κιόλας, επί μακρόν σε γνωστή εταιρεία ΜΜΕ, όπου είχε αναλάβει πολλά απ’ τα σποτ της – είναι πως δημοσιοποίησε ένα τόσο προσωπικό θέμα, όσο το σοβαρότατο πρόβλημα υγείας που αντιμετώπισε. Kατά τη διάρκεια του οποίου στάθηκε βράχος για εκείνον η γυναίκα του, Αθηνά Μαξίμου.

Το δύσκολο χειρουργείο

Στο διά ταύτα, ο Αιμίλιος συγκλόνισε. Όπως εξήγησε στα “Νέα”, διαγνώστηκε με όγκο στη βάση του κρανίου, υπέστη ένα εξαιρετικά δύσκολο χειρουργείο και, καθώς η εγχείριση πέτυχε, αλλά και λόγω του χαρακτήρα του, λέει ένα τεράστιο ευχαριστώ στον θεράποντα ιατρό του.

Διαβάστε, ακολούθως, χαρακτηριστικό απόσπασμα από τη συνέντευξή του 

«Στα 41 μου χρόνια έκανε μια πάρα πολύ σοβαρή εγχείρηση. Είχα έναν όγκο στη βάση του κρανίου. Την παραμονή της Πρωτογρανιάς του 2012, παθαίνω διπλωπία. Ο οφθαλμίατρος μου είπε «τρέξε τώρα στον νευροχειρούργο», ο οποίος με τη σειρά του μου είπε για τον όγκο. Ετοιμαζόμουν να κάνω «Οιδίποδα» το καλοκαίρι. Εκείνη τη στιγμή ο εαυτός σου ζητάει, για να επιζήσει, έναν απολογισμό. Γίνεται αυτόματα, χωρίς να το θες. Μέσα σε 35 ημέρες έκανα την εγχείρηση αφού έστειλα τις εξετάσεις σε Γερμανία, Καναδά, Ιαπωνία και Ολλανδία για να δω τι ακριβώς είναι. Ήταν μια σωτήρια κίνηση.

Γιατί;

Εκεί βρήκα τον Χρήστο Γεωργαλά -ένα μαγικό παιδί- στο οποίο χρωστάω τη ζωή μου. Είναι καθηγητής Ενδοσκοπικής Χειρουργικής Βάσης Κρανίου στο Πανεπιστήμιο του Άμστερνταμ. Για την εγχείρηση όλοι οι νευροχειρούργοι μου έλεγαν ότι ήταν πάρα πολύ δύσκολη, πολύ επίπονη και πανάκριβη. Σχεδόν 200.000 ευρώ μου έλεγαν ότι θα κόστιζε. Ο Χρήστος μου είπε ότι ήταν πολύ εύκολη εγχείρηση, πολύ απλή και ότι θα μπορούσα να φύγω σε δύο ημέρες από το νοσοκομείο. Επίσης, υπολόγιζε δύο μήνες χρόνο ανάρρωσης, ενώ οι άλλοι μου έλεγαν ότι θα συνέλθω έπειτα από έναν χρόνο. Σε αυτές τις 35 ημέρες που άκουγα τις διάφορες γνώμες από παντού και πριν φτάσει η άποψη του Χρήστου, άρχισα να σκέφτομαι διάφορα.

Πείτε μου μια σκέψη.

Όταν μπήκα στο χειρουργείο και ενώ με προετοίμαζαν, του λέω: «Θέλω να σου πω ότι μέχρι τώρα έχω ζήσει μια πλήρη ζωή. Τα περισσότερα πράγματα από αυτά που ήθελα να κάνω, τα προσπάθησα. Άλλα έγιναν, άλλα δεν έγιναν. Μην έχεις κανένα άγχος». Βλέπω τα μάτια του να γυαλίζουν. Ύστερα από δύο ημέρες και αφού πήγαν όλα καλά, μου λέει: «Πρώτη φορά στη ζωή μου είδα ασθενή να ηρεμεί τον χειρουργό». Δεν θα το ξεχάσω ποτέ». Μοναδικός.

Ντονατέλλα Αδάμου