19 Δεκεμβρίου 2020 14:00
Ήταν 17 Σεπτεμβρίου, όταν η είδηση για τον ξαφνικό θάνατο του 55χρονου ηθοποιού Πάνου Ρεντούμη, που παλαιότερα είχε υποδυθεί πολλούς ρόλους τόσο στο περίφημο «Ρετιρέ» του Γιάννη Δαλιανίδη όσο και στα σίριαλ «Ανατομία ενός εγκλήματος», «Τρίτο στεφάνι», «Αληθινοί έρωτες», «Έγκλημα και πάθος» και πολλά άλλα, έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία. Κανένας συνάδελφός του δεν περίμενε πως ο αγαπημένος φίλος τους και συνεργάτης έφυγε τόσο ξαφνικά, χωρίς κανείς να το πάρει χαμπάρι. Μόλις έγινε γνωστός ο θάνατός του, πολλά σενάρια είχαν δει το φως της δημοσιότητας για τα παθολογικά αίτια που πιθανόν τον έστειλαν στον άλλο κόσμο.
Ωστόσο, το «σαράκι» της ανεργίας εδώ και δύο χρόνια έτρωγε τα σωθικά τού αξιαγάπητου ηθοποιού, όπως παραδέχεται η σύζυγός του Άντα.
«Ο άντρας μου πέθανε στον ύπνο του από καρδιά. Με τον Πάνο είχαμε παντρευτεί από μικρά παιδιά. Είχε τελειώσει το Εθνικό Θέατρο με άριστα. Και ενώ ήταν φοβερός ηθοποιός (καθ’ ομολογία όλων), δυστυχώς, δεν τον έπαιρναν τελευταία για δουλειά. Το τηλέφωνό του δεν χτυπούσε καθόλου. Είχε να δουλέψει δύο χρόνια. Ήταν πολύ άδικος ο θάνατός του. Ήταν πολύ στενοχωρημένος και αγχωμένος τελευταία. Γιατί όταν είσαι ταλαντούχος και κάθεσαι σπίτι σου στην πιο παραγωγική ηλικία, επόμενο είναι να τρελαίνεσαι. Έπαιρνε αντικαταθλιπτικά χάπια για να μπορέσει να αντέξει. Από τη μια η ανεργία, από την άλλη ο κορωνοϊός τον έστειλαν στον θάνατο. Και έφυγε με αυτό το παράπονο. Που δεν τον έπαιρναν για δουλειά», είπε χαρακτηριστικά στην εφημερίδα Espresso.
Και συνέχισε: «Έπρεπε να πάει να χτυπήσει τις πόρτες του Εθνικού για να τον πάρουν; Έπρεπε να παρακαλέσει; Ο άντρας μου δεν ανήκε σε καμιά κλίκα, σε καμιά ομάδα. Έπαιζε έχοντας σπαθί του το ταλέντο του. Ο άντρας μου είχε βοηθήσει πάρα πολλούς ηθοποιούς. Και όμως οι περισσότεροι δεν του έλεγαν ούτε “γεια”. Δάνειζε τα χρήματά του και μετά εξαφανίζονταν όλοι. Ελάχιστοι ήταν οι πραγματικοί φίλοι».
«Τα τελευταία λόγια που μου είπε ήταν: “Άντα, δεν αντέχω άλλο. Δεν είναι ζωή αυτή που ζούμε. Δεν βλέπω πουθενά χαρά”. Τον έβλεπα ότι είχε πέσει σε κατάθλιψη. Εκείνη την ημέρα λοιπόν που συνέβη το μοιραίο είχα φύγει για λίγες ώρες για να πάω στην αδερφή μου. Τον άφησα και κοιμόταν, γιατί δεν ήθελα να τον ξυπνήσω. Όταν γύρισα, τον βρήκα νεκρό».
