18 Νοεμβρίου 2019 10:12
Αν για κάποιους η απόφαση να αφήσει κάποιος πίσω του τα εγκόσμια και να μπει σε μοναστήρι φαντάζει ως κινηματογραφική ταινία, για τη Ναταλία Λιονάκη δεν ήταν τίποτα άλλο από επιλογή. Μια επιλογή που σημάδεψε τη ζωή της.
Μια επιλογή την οποία πήρε προκειμένου να γιατρέψει την πονεμένη της ψυχή και να επουλώσει τις πληγές που προκλήθηκαν από έναν παράφορο και θυελλώδη έρωτα. Ένας άντρας ήταν εκείνος που «σακάτεψε» ψυχολογικά τη Ναταλία Λιονάκη και την έστειλε στο μοναστήρι.
Αν και η φλογερή κοκκινομάλλα ηθοποιός ποτέ της δεν είχε ιδιαίτερη σχέση με την εκκλησία και πίστευε με το δικό της τρόπο, κάποια γεγονότα που συνέβησαν την έκαναν να αλλάξει εντελώς κοσμοθεωρία. Έτσι, όταν σε συνεντεύξεις της έλεγε κάποτε πως «βρήκε το φως του Θεού μέσα της», λησμονούσε να μιλήσει για το σκοτάδι που την είχε ρίξει ένας άντρας, ο Μάριος Ιορδάνου όπως λένε πολλοί, ο οποίος της είχε προκαλέσει την απόλυτη απογοήτευση. Ο έρωτας αυτός, που έληξε άδοξα, έριξε την ψυχολογία της στα τάρταρα, σβήνοντας το χαμόγελο από το πρόσωπο της.
Σαν να μην έφτανε αυτό, ένα άλλο συμβάν ήταν αυτό που τελικά φαίνεται ότι κλόνισε τον κόσμο της συθέμελα. Το Μάρτιο του 2009, σύμφωνα με πληροφορίες, έμαθε την είδηση του τραγικού χαμού του ηθοποιού Κώστα Καραδήμα, ο οποίος υπήρξε ο μεγάλος έρωτας της ζωής της.
Ο ηθοποιός βρέθηκε νεκρός στην είσοδο μιας πολυκατοικίας, στον Πειραιά. Αμέσως μετά, ακολούθησε μια σειρά αποκαλύψεων που οδήγησαν στη σύλληψη ενός αξιωματικού του Εμπορικού Ναυτικού. Ένα περιπολικό τον εντόπισε νεκρό στη μέση του δρόμου. Τρία ολόκληρα 24ωρα ο ηθοποιός παρέμενε στα αζήτητα του νεκροτομείου, ενώ την ίδια ώρα οι δικοί του είχαν δηλώσει την εξαφάνισή του. Και όταν τελικά η αδερφή του τον αναγνώρισε -μέσω fax που της εστάλη- ένα γραφειοκρατικό λάθος καθυστέρησε κι άλλο τη μεταφορά της σορού του στην ιδιαίτερη πατρίδα του, την Αρταία Χαλκιδικής, προκειμένου να ξεκινήσει το τελευταίο ταξίδι του.
Τραγικός θάνατος
Μία εβδομάδα μετά τον ξαφνικό θάνατο του Κωνσταντίνου Καραδήμα (από γαστρορραγία και εσωτερική αιμορραγία, σύμφωνα με το πόρισμα της ιατροδικαστικής υπηρεσίας), ο καλύτερος φίλος του και συνάδελφός του, Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης ξεδίπλωσε τις άγνωστες -και ταυτόχρονα δραματικές λεπτομέρειες- του πρόωρου χαμού του. Ο Κωνσταντίνος ήταν ένα ευαίσθητο πλάσμα που όπως φαίνεται δεν άντεξε τις στεναχώριες. Η αδερφή του είχε πρόσφατα ένα πολύ σοβαρό αυτοκινητιστικό ατύχημα και νοσηλεύεται σε κέντρο αποκατάστασης, ενώ ο χώρος της υποκριτικής -όπως έλεγε ο ίδιος- ξεχείλιζε από υποκρισία. Οι δύο νεαροί σχεδίαζαν να συνεργαστούν στο θέατρο, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια. Ο ένας «έφυγε» για το στερνό ταξίδι και ο άλλος βυθίστηκε στη θλίψη και τους εφιάλτες του. «Τελευταία φορά που βρεθήκαμε ήταν Παρασκευή 13 Μαρτίου. Μιλήσαμε λίγο μετά την πρόβα και τον είδα κάπως στεναχωρημένο. Την επομένη του τηλεφώνησα. Τότε μου είπε ότι μάλλον θα πήγαινε στη Θεσσαλονίκη να δει τους δικούς του. Αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον άκουσα. Σάββατο βράδυ προς Κυριακή, στη 1.45, ένα περιπολικό τον βρήκε νεκρό πίσω από το «Τζάνειο», μες στο δρόμο!», είχε πει ο ηθοποιός. «Από την Κυριακή τον έπαιρνα συνεχώς τηλέφωνο, αλλά το κινητό του ήταν απενεργοποιημένο. Τη Δευτέρα το ίδιο. Τότε άρχισα να ανησυχώ. Την Τρίτη το πρωί η αδελφή του πήγε στην Ασφάλεια και δήλωσε εξαφάνιση. Εκεί της είπαν ότι υπήρχε στο «Τζάνειο» ένα πτώμα με τα χαρακτηριστικά του Κωνσταντίνου. Της έστειλαν με φαξ τη φωτογραφία του και εκείνη τον αναγνώρισε. Την ίδια μέρα επαναλήφθηκε η διαδικασία και στο νεκροτομείο. Την Τετάρτη έγινε και η νεκροτομή. Το πόρισμά της έδειξε γαστρορραγία και εσωτερική αιμορραγία. Την Πέμπτη από ένα γραφειοκρατικό λάθος δεν έφυγε η σορός από το νεκροτομείο και την Παρασκευή πήγα εγώ, μόνος μου, και τον πήρα με το φέρετρο. Συνόδευσα τη σορό του στη Χαλκιδική, όπου έγινε η κηδεία το Σάββατο 21 Μαρτίου». Τι μπορεί να έγινε το μοιραίο βράδυ; «Πιστεύω ότι ήταν κάπου στον Πειραιά και δεν πρόλαβε να πάει στο νοσοκομείο. Είδε το αίμα, πανικοβλήθηκε και δεν πρόλαβε να φτάσει. Πάντως, δεν είχε φίλους στην περιοχή».
Ο τραγικός και τόσο άδικος θάνατος του πρώην συντρόφου της ήταν ο λόγος που φαίνεται ότι οδήγησε τελικά τη Ναταλία να κλειστεί σε μοναστήρι. Όσο και αν η μητέρα της κατέβαλλε κάθε δυνατή προσπάθεια για να επιστρέψει η κόρη της στα εγκόσμια, τελικά δεν τα κατάφερε. Πλέον η Ναταλία μετά τη χειροτονία της σε Μοναχή Φεβρωνία σε τελετή στην Κένυα, έχει αφιερωθεί ολοκληρωτικά στον Θεό, χωρίς να θέλει να θυμάται τίποτα από την προηγούμενη ζωή της.
