Νίκος Πολίτης: μιλά για την συμμετοχή του στις Άγριες Μέλισσες και για τον διάσημο αδερφό του Κώστα Μαρτάκη

Ο Νικόλας, όμως, δεν είναι απλώς ο αδερφός κάποιου διάσημου. Είναι ένα νέο παιδί που επέλεξε να κάνει κάτι που αγαπάει και ελπίζει να αποδείξει ότι έκανε τη σωστή επιλογή. Μίλησε στο περιοδικό Down Town για τις σπουδές του και την καλλιτεχνική του σταδιοδρομία καθώς και για τη συμμετοχή του στις «Άγριες Μέλισσες»

Σε ενοχλεί που ο Τύπος ασχολείται τόσο με τη συγγένεια σου με τον Κώστα Μαρτάκη;

Μέχρι ένα σημείο το καταλαβαίνω, γιατί ο Κώστας είναι δημόσιο πρόσωπο, είναι χρόνια στον χώρο και έχει μεγαλύτερη δημοσιότητα από μένα 100%, οπότε είναι λογικό. Αλλά επειδή κι εγώ είμαι στα πρώτα μου βήματα, θέλω πιο πολύ ο κόσμος και τα Μέσα να ασχολούνται με τη δουλειά μου και όχι τόσο με τη συγγενική μου σχέση με τον Κώστα.

Πώς αποφάσισες να γίνεις ηθοποιός;

Το είχα αποφασίσει εδώ και πάρα πολλά χρό­νια, από τα 18 μου, αλλά δεν το ακολούθησα από την αρχή, γιατί όλοι με απέτρεπαν.

Τι σου έλεγαν δηλαδή;

Ότι δεν θα τα κατάφερνα, ότι ο χώρος είναι πάρα πολύ δύσκολος, ότι δεν υπάρχουν δουλείες. Οπότε, αποθαρρύνθηκα. Έτσι, ασχολή­θηκα με άλλα πράγματα, μέχρι που αποφάσισα να ξαναπιάσω το όνειρο μου πριν από ενάμιση χρόνο και ξεκίνησα να σπουδάζω στην Αθηνα­ϊκή Σκηνή Κάλβου-Καλαμπόκη, Τώρα, βέβαια, που αποφάσισα να ασχοληθώ με την υποκρι­τική, είναι ακόμα χειρότερη εποχή από πριν, λόγω κορονοϊού.

Πώς Βρέθηκες στις Άγριες Μέλισσες; Ποιος σε προσέγγισε;

Κανένας δεν με προσέγγισε. Είδα απλώς ότι υπήρχε η δυνατότητα να πάω για casting στις Άγριες Μέλισσες, πήγα, τους έκανα και με πήραν. Ο ρόλος μου ήταν αρκετά μικρός, δεν ήταν πρωταγωνιστικός, αλλά πάντα σε κάθε σειρά, ό,τι κι αν γράφεται στο σενάριο και ό,τι κι αν παίζεται μπροστά στις κάμερες, κάθε ρόλος έχει το δικό του κομμάτι, το οποίο συντελεί για να βγει μια ιστορία.

Πώς ένιωσες μπροστά στις κάμερες;

Είχα το υπερβολικό άγχος που έχει κάθε άν­θρωπος που κάνει για πρώτη φορά κάτι, αλλά επειδή το συνεργείο και οι συντελεστές είναι πολύ έμπειροι, με έκαναν να νιώσω άνετα. Επί­σης, βοήθησε το ότι δεν ήταν κάτι live, όπως όταν είσαι πάνω στη σκηνή κι αν πάθεις κάτι δεν μπορεί κανένας να σε καλύψει εύκολα. Εί­ναι τηλεοπτικό και μπορείς να ξαναγυρνάς τις σκηνές μέχρι να βγει το σωστό αποτέλεσμα. Οπότε, ήταν φανταστική εμπειρία.

Ποιο είδος σε ενδιαφέρει πιο πολύ;

Με ενδιαφέρει να δοκιμάσω τις δυνάμεις μου παντού. Μου αρέσουν και το θέατρο, και η τηλεόραση, και ο κινηματογράφος, δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι. Σίγουρα, ως άνθρωπος του καλλιτεχνικού χώρου, προτιμώ τον κινηματο­γράφο περισσότερο, αλλά με αφορούν όλα τα είδη, δεν μπορώ να πω ότι η καρδιά μου είναι κάπου συγκεκριμένα.

ΠΗΓΗ:DOWN TOWN